Tijdens het programma komt een paar keer de opmerking voorbij: "Maar het kruis dan? Dat hoort ook bij het leven van Jezus!"
Leven zoals Jezus is leuk, lief en aardig, maar als het op dezelfde manier eindigt ... (en die neiging heeft het: op een na stierven al zijn twaalf volgelingen een onnatuurlijke dood). Toch is het waar Hij ons toe opriep. Om zijn juk op te nemen en zijn last te dragen. Om zijn vertegenwoordigers te zijn in deze wereld. Om zijn kruis op te nemen.
Later in het programma herinnert de interviewer dr. Dobson aan het verhaal van de tempelreiniging, waarin Jezus met een zweep gemaakt van touw de geldwisselaars en kooplieden van het tempelplein afjaagt. 'Je ging ook naar de kerk', is daarop de vraag. 'Heb je dus ook de verkopers van CD's die achterin de kerk staan weggejaagd?' Heeft hij zich gekeerd tegen de hypocrisie en oppervlakkigheid in de kerk van tegenwoordig, heeft hij publiekelijk opgetreden (in het midden van de dienst) om mensen weer te wijzen op God?
Zijn antwoord: 'Dat durfde ik niet.'
En dat verklaart tegelijk waarom Dobson niet aan het kruis eindigde. Denk eraan: het waren de religieuze mensen die Jezus gevangen namen en lieten veroordelen. Het was de kerk van toen die Hem kruisigde.
Als wij Hem echt gaan volgen, als we echt gaan leven zoals Jezus, zouden we wel eens in conflict kunnen komen met de gevestigde religieuze orde, met de institutionele kerk en de westerse welvaartsmaatschappij, met de veilige en makkelijke status quo.
De vraag is: durven we dat? Durf ik te zijn als Jezus?
