Ik ben een grote liefhebber van het fantastische genre, zowel fantasy als sciencefiction. Het mooie van het laatste, vind ik dat deze verhalen je laten nadenken. Fantasyverhalen draaien vaak om een nostalgisch verlangen naar een eenvoudiger bestaan, naar basiswaarden, naar heldhaftigheid, de status quo. Sciencefictionverhalen vragen zich af: 'Wat als?' Ze gaan over mogelijkheden, opties, alternatieven en consequenties. En beide genres gaan over hoop. Luister bijvoorbeeld maar eens naar dit sciencefictionverhaal (vijf minuten, zoveel tijd kun je wel vrij maken, toch?). Wat als ons onderzoek naar gentechnologie leidde tot een virus dat dodelijk was voor gras en andere planten? Hoe zou de wereld er dan uitzien? En wat als op een eiland ver weg, een paar onbesmette sprietjes over waren gebleven? Is er kans op herstel? En zien de mensen die zijn opgegroeid zonder gras of koeien wel in hoe goed het herstel zou zijn?Een wat somberder verhaal vond ik via een link: 'Transcendence'. Volgens mij is het geschreven vanuit christelijk perspectief, en het refereert aan de protestacties bij abortusklinieken et cetera. Het stelt de vraag wat het betekent mens te zijn en heeft een verontrustend einde.
Om het even bij verhalen te houden: een van mijn favoriete SF-schrijvers, John C. Wright, geeft advies over 'writers block', op een manier die alleen een klassiek geschoolde SF-schrijver kan: door er een SF-scenario erbij te betrekken en voorbeelden te geven uit Milton en Homerus. Zijn advies: doorschrijven, ook al is wat je schrijft beroerd. Hij suggereert dat een blokkade er vaak op duidt dat er iets tekortschiet in je idee of de scene waar je mee bezig bent. Hmmm. Hij heeft trouwens voor een groot deel gelijk, merk ik nu ik zelf ook weer bezig ben met schrijven. Je hoeft niet pas te gaan schrijven als je inspiratie op een hoogtepunt is. Vaak helpt het om gewoon te gaan zitten om te schrijven en je geen zorgen te maken over de daadwerkelijke kwaliteit van je werk. Zelfkritiek is dodelijk voor je creativiteit!
Een blogger die ik volg, vraagt zich ten slotte af: waar zijn de christelijke dichters? Mijn vraag: waar zijn de christelijke SF- en fantasyschrijvers, die ongebaande paden durven gaan, niet kiezen voor makkelijke symboliek, maar ons uitdagen om verder te kijken en te denken dan we tot nu toe gedaan hebben? Die onze verbeelding en ons verlangen stimuleren en verrijken? Die ons hart laten branden in ons?
En nu op naar Den Haag om Sinterklaas te spelen ...
