Volgend jaar wordt een jaar waar ik al jaren naar uitkijk: dan worden namelijk verschillende meren onder het ijs van Antarctica aangeboord, onder andere Lake Vostok. Deze meren, vaak onder kilometers ijs, zijn vele miljoenen jaren afgesloten geweest van de buitenwereld. Er komen dan ook waarschijnlijk unieke (elders uitgestorven?) soorten micro-organismen voor. En wie weet, misschien zelfs een nematode. Wat ze er ook vinden: ik ben altijd enthousiast voor verkenningen in nog niet eerder bezochte ecosystemen!
Trailer voor het nieuwe seizoen van Dr. Who! Mijn favoriete TV-serie (na Star Trek natuurlijk). Hoop dat ik er een aantal afleveringen van te zien krijg!
Intrigerende bespreking van een Zwitserse SF-film die zich in de ruimte afspeelt. Wil ik zien!
Bizar: een rups die onderwater leeft ... Of op het land. Een echt amfibisch insect dus!
Jurassic Park (ik hoef niet uit te leggen dat ik dat geweldige films vindt, toch?) komt terug in de vorm van een stripverhaal! Met een cover van legende Frank Miller. En een T. rex die een stier opeet. Ja, ergens in mijn schuilt nog steeds een klein jongetje ...
Ik ben best wel een fan van vleesetende planten. Nu blijkt er in de bekers van bekerplanten een bijzonder diverse bacteriepopulatie te bestaan en is er misschien sprake van een samenwerkingsverband tussen (verterende) bacteriën en de plant zelf! Fascinerend.
Over bacteriën gesproken (en laten we het tegelijk eens hebben over leven op andere planeten): er zijn bacteriën die niet afhankelijk zijn van vrij aanwezig zuurstof om te kunnen groeien, ze maken het gewoon zelf. Het gaat om methylomirabilis oxyfera. Zelfs de levensvormen om de heetwaterbronnen in de diepzee zijn afhankelijk van zuurstof dat uiteindelijk is gevormd door planten en blauwe algen. Deze bacteriën maken zuurstof met behulp van een enzym uit nitriet en nitraat en gebruiken het om methaan te verbranden. Dergelijke levensvormen zouden ook kunnen voorkomen op andere planeten waar methaan aanwezig is (en weinig zuurstof).
Meer over de 'de-churched', in dit artikel dat enkele stadia aanwijst in geloofsgroei buiten de gebaande paden van de georganiseerde kerk. De realiteit is dat deze mensen op hun weg vaak samenkomen met mensen op dezelfde weg en met hen optrekken. Het enige dat ze verlaten is dus het instituut kerk. Maar ze blijven samen de kerk beleven. Ik vind ook de verhalen die ernaast staan mooi.
