2010 alweer! Niet alleen een nieuw jaar dus, maar zelfs een nieuw decennium.
Er is weer heel wat gebeurd de afgelopen dagen (waarin ik genoot van mijn vakantie. Een goede 'break' in de lange winter. Dat heeft een mens nodig).
Ik kreeg bijvoorbeeld met de post de drukproef van mijn boek Indrukwekkende Vrijheid (te verschijnen voorjaar 2010). Het voelt toch wel weer spannend en 'echt' of het opgemaakte werk in handen te houden. En de realisatie begint door te dringen dat andere mensen het dus binnenkort gaan lezen! Maar eerst moet ik er nog een keer doorheen om de laatste puntjes op de spreekwoordelijke 'i' te zetten.
Ondertussen ben ik een heel eind op weg met het schrijven van een nieuw verhaal. Het wordt het openingsverhaal van het project waar ik nu mee bezig ben. En ik kan wel verklappen dat dit het meest depressieve verhaal is dat ik ooit geschreven heb (hoewel het niet eindigt zonder een behoorlijke dosis hoop). Ik geniet ervan om te merken dat mijn creativiteit weer een beetje op gang komt!
Afgelopen woensdag was er een receptie omdat mijn vader met pensioen ging. Ik was erg trots om te zien hoeveel mensen afscheid van hem kwamen nemen. Hij heeft door zijn werk met heel veel mensen uit diverse nationaliteiten en leeftijdscategorieën in contact gestaan, en blijkens de reacties van deze mensen heeft hij ook een invloed ten goede in hun leven gehad. Ik was er ergens wel ontroerd door. Ook leuk was de serie foto's van hem die werden geprojecteerd. Sommige had ik nog nooit gezien! Verder hadden mijn vier broers en ik twee gospelsongs ingestudeerd van de band waar mijn vader ooit in zong, de Sounds of Gospel. De eerste keer volgens mij dat we met z'n vijven op het podium stonden, en erg leuk (hoewel ik een beetje zenuwachtig was. Het was beter geweest als mijn microfoon in een standaard had gestaan. Hij bewoog nu wel erg duidelijk ...).
Gisteren samen met vrienden van de 'na de kerk koffie drinken groep' (we noemen onszelf ook wel de 'Bokhovengroep', hoewel we nu vaker bij de Coffee company zitten) oudejaarsavond gevierd. Spelletjes gedaan, veel lekkere hapjes, en zelfs een paar goede gesprekken. Ik genoot van de gastvrijheid van mijn vrienden en de ontspannen sfeer waarbij je niet over belangrijke dingen hoeft te praten, maar het wel kan! Een deel van de avond heb ik (voor mij wel bijzonder) gewoon stil zitten kijken en luisteren. Het vuurwerk was ook mooi, de champagne lekker, en ik heb vannacht zelfs redelijk geslapen. Ik weet alleen niet waarom ik over zombies droomde.
Maar laten we in plaats van terug te kijken (ik word er alleen maar neerslachtig van als ik me realiseer hoe snel de tijd voorbijgaat) vooral vooruit kijken naar wat dit jaar en de verdere nabije toekomst gaan brengen! Ik heb de hoop en verwachting dat 2010 een goed jaar gaat worden (let op: ik zeg niet 'gezond' of 'gelukkig' - dat kan ik niet voorspellen. Ik weet wel dat volgens Romeinen 8 alle dingen zullen meewerken ten goede voor wie op God vertrouwen (ha, zelfs in een nieuwjaarsbericht een bijbeltekst!) en dus kan ik dit zo verwoorden).
Ten eerste komt in het voorjaar namelijk mijn boek uit. Mijn eerste boek in bijna acht jaar. Het laatste was Het Wrak in 2002. Dit is ook mijn eerste non fictie-boek, heel wat anders dan de theologische thrillers/sf-verhalen van eerst. Ik ben erg benieuwd wat mensen ervan gaan vinden.
Ten tweede hoop ik een thematische verhalenbundel af te schrijven, over een onderwerp dat mij na aan het hart ligt (en wie mijn blog leest kan dat herkennen): de hoopvolle toekomst van de bijbel. Meer kan ik er niet over zeggen, behalve dat ik al jaren met dit idee rondloop en blij ben dat ik nu inspiratie heb! En wie weet, misschien kan ik tegen het eind van dit jaar wel weer met een nieuw non fictie-boek beginnen! Ik heb ideeën genoeg.
Ten derde zou ik het leuk vinden (misschien door mijn boek) dit jaar weer gelegenheden te krijgen om te spreken (voor kerken of bijeenkomsten).
Ten vierde hoop ik dat dit het jaar wordt dat mijn denken over de kerk en wat gemeente-zijn eigenlijk betekent zich concretiseert, en dat God deuren opent om mijn verlangen op dat gebied in praktijk te brengen. Recente gebeurtenissen hebben mijn twijfel bij de overgeorganiseerde kerkelijke instituten laten toenemen, en mijn visie voor 'organische kerk' laten groeien. Ik ga daarom binnenkort een dag of avond organiseren voor mensen die hier belangstelling voor hebben om er dieper over door te praten.
Ten vijfde zou ik dit jaar graag op vakantie gaan. Bergen zien lijkt me wel wat!
Ten zesde komen er weer veel interessante films aan (opvallend veel met een mythisch/historisch thema!). En ook gave boeken, zoals het derde boek van The Last Chronicles of Thomas Covenant.
Ten zevende hoop ik door te gaan met mijn blog en misschien zelfs meer mensen ervoor te interesseren. Blogger Trevin Wax denkt dat nieuwe blogs weinig lezers zullen aantrekken (omdat er al zoveel zijn). We zullen dus zien hoe het met deze gaat. Misschien is het wel goed dat er weinig lezers zijn, want zoals hij ook aangeeft, het is makkelijk om jezelf heel wat te vinden als je blogt, maar over geloof schrijven en daadwerkelijk geloven zijn twee heel verschillende dingen.
Ten achtste probeer ik niet cynisch te worden over een bepaalde hoop die ik elk jaar koester in relationele sfeer. Misschien wordt dit wel het jaar ...
Ten negende hoop ik ervan te genieten dat vrienden van mij in het huwelijk treden, en ik hoop op verdiepingen van contacten met mensen uit de kerk en de huiskring, hopelijk tot betekenisvolle vriendschappen. Ik hoop ook nog vaak bij de koffie samen te komen met mijn goede vrienden en van hun gezelschap te genieten.
Ten tiende (de meest serieuze) verlang ik naar een diepere relatie met God en meer moed om deze ook met anderen bespreekbaar te maken. In mijn leven, net als in de kerk als het goed is, zou Jezus het ijkpunt moeten zijn. Niet als leerstelling of doctrine, maar als persoon. Ik ben er namelijk van overtuigd dat Hij de enige is die al de vorige negen punten werkelijkheid kan maken in mijn leven. Als het van mijn wilskracht zou afhangen, zou het een verloren zaak zijn. Maar dat betekent wel dat ik Hem daarvoor de ruimte moet geven. Hem in de gelegenheid moet stellen. Ik wil als het ware grond zijn waarin het zaad van zijn woorden rijk vrucht kan voortbrengen (als in de gelijkenis van de zaaier in Mattheus 13)
Ik wil dat niet doen door weer nieuwe disciplines aan mezelf op te leggen, of nieuwe methodes te verzinnen. Dat werkt bij mij niet goed. Wat ik wel kan doen is vaker handelen naar het verlangen om dichter bij God te leven, om vaker te kiezen mijn tijd te wijden aan gebed of meditatie (in plaats van bijvoorbeeld surfen op het internet). En ik ben benieuwd wat mijn contact met God in mijn dagelijks leven kan betekenen. Als het er alleen maar toe leidt dat ik op een dieper niveau er zeker van ben dat God van mij houdt, is dat al genoeg om het alle moeite waard te maken.
Maar eerst ga ik genieten van een van mijn weinige persoonlijke tradities: de jaarlijkse badjasdag. Een dag van gamen (Call of Duty) en films (De Matrix-trilogie) en oliebollen en appelflappen. Het hoogtepunt van het jaar komt altijd vroeg!
