Nee, zo spectaculair is het natuurlijk niet. Ik ben deze blog begonnen omdat ik graag een aanwezigheid op internet wilde hebben als mijn boek (Indrukwekkende Vrijheid, zegt het voort!) deo volente in maart aanstaande uitkomt. Een zichzelf respecterende schrijver heeft tegenwoordig immers een website of blog, toch? Bovendien ben ik iemand die nadenkt terwijl hij praat of schrijft. Een blog helpt me dus mijn gedachten te vormen terwijl ik ze opschrijf. En ik denk graag na over de boeken die ik lees en de films die ik kijk. Een blog geeft me de gelegenheid na te denken en mijn denkproces onder woorden te brengen. Een blog laat me bovendien in contact komen over onderwerpen met vrienden/vriendinnen die mijn blog lezen. En ik kan links en websites die ik interessant vind aan anderen doorgeven. Het is een manier om iets van mezelf aan anderen open te stellen. En ja, ik hoop dat het anderen helpt groeien.
Nu dus al drie maanden deze blog. Dit is het 112e bericht. Ik heb foto's laten zien die ik gemaakt heb, ik heb twee series geschreven: een over hemel en hel en een over zwakheid. Ik heb films besproken en boeken, ik heb mijn gedachten met jullie gedeeld. En dat hoop ik te blijven doen. Ik heb ook al drie volgers. En ik hoop dat die dat blijven doen.
Maar behalve bloggen doe ik ook nog andere dingen! Ik schrijf. Niet alleen komt er binnenkort een boek van mij uit (maar dat weten jullie al), en heeft Hete Hangijzers een derde druk gehad, ik ben hard aan het schrijven aan mijn nieuwe project. Afgelopen week heb ik mijn vijfde verhaal voor dit project afgeschreven. En ik ben er behoorlijk trots op. Ik hoop in de maand maart het zesde verhaal te schrijven. Hopelijk lukt het me in juli het hele project af te ronden, althans in de eerste versie. Dan ga ik zoeken naar een uitgever. Ik ben zelf namelijk best tevreden over mijn verhalen en denk dat er publiek voor te vinden is. Mocht dat niet lukken, dan is dat natuurlijk geen ramp. Ik hoef er immers niet van te leven. Ik schrijf (houd ik mezelf voor) om te schrijven, niet om geld te verdienen of om de eer. Het is erg leuk om te merken de afgelopen weken dat mijn creativiteit niet verdwenen is. Ik loop weer over straat te fantaseren, de ideeën borrelen en ik heb plezier in het schrijven. Dat is wel eens anders geweest. Ik geniet ervan!
Er is ook een ander project dat hopelijk binnenkort echt gaat lopen. Vorig jaar heb ik voor de christelijke mensenrechtenorganisatie Jubilee Campaign een paar artikelen geschreven voor de actie die ze toen online voerden. Nu ben ik gevraagd om mee te denken over een mogelijk nieuw tijdschrift dat deze organisatie wil uitgeven. Dat vind ik erg leuk. Ik vind het thema namelijk erg belangrijk. Als je onder de indruk bent gekomen van de vrijheid die God je wil geven, wil je dat nu eenmaal ook voor anderen gaan zoeken. Dat is wat gerechtigheid betekent. De waarde die God jou heeft gegeven ook zien in de ander.
Maar eerst is er op de horizon een groot avontuur verschenen. Ik ga namelijk op reis naar India. Jawel, ik had het zelf ook niet verwacht, maar begin april ben ik in de bakermat van de beschaving, na China het land met de meeste inwoners, een smeltkroes van culturen ... India. Ik zie het als een geestelijk avontuur. ik ben dan ook erg benieuwd wat ik de twee weken dat ik daar zal zijn zal meemaken en zal leren over mijzelf, andere mensen en over God. Mijn reis naar Australie van twee jaar geleden was zo'n avontuur dat ik er een boek over ging schrijven. Dus wie weet wat deze reis gaat brengen ...
Er moet echter nog het een en ander geregeld worden voordat ik op reis kan. Dat vind ik behoorlijk stressvol, dat mogen jullie wel weten. Visums, vaccinaties et cetera. Het vreet energie, en die heb ik maar weinig. Ik probeer het in kleine stapjes te doen en deze dingen niet te zien als een bult die ik in een enkele sprong moet nemen. De kleine stapjes zijn overzichtelijker.
Wat voor extra stress zorgt is de spanning op mijn werk. Het is behoorlijk druk zonder webmaster. Dat vreet aan mijn collega's. En we zijn bovendien nog veel tijd kwijt aan de workshops die we doen met ons team communicatie. Ik probeer zelf positief gestemd te blijven, maar ik merk dat ik het moeilijk vind niet cynisch te worden. Mijn ervaringen bij mijn vorige werkgever met dit soort verandertrajecten was namelijk niet erg positief. Toen leidde het namelijk uiteindelijk tot mijn ontslag. Ik hoop dat het hier niet zo ver komt, maar het blijft bij mij wel op de achtergrond meespelen. Bovendien zijn de workshops een paar keer op deadline dagen. Nu zijn die maandagen so wie so niet rustig. Maar als je de helft van de dag een workshop hebt is het helemaal stressvol. Ook daarvoor geldt: een dag tegelijk. Kleine stappen in plaats van een grote sprong.
De afgelopen twee weken was ik behoorlijk verkouden. Ook volle voorhoofdsholtes de afgelopen week. Dat vreet ook energie. Vandaag voelt mijn neus behoorlijk vrij, dat is mooi, maar vooral gisteren voelde ik me een zombie (als ik in de spiegel keek, zag ik er ook zo uit. Door de verkoudheid was mijn slaap ook maar zo zo). Met weinig energie kun je weinig beginnen.
Het helpt me allemaal wel te leren om in het moment te leven, te genieten van wat ik kan, en niet bezorgd te zijn over wat ik allemaal niet zou kunnen. Dit is mijn leven nu en dat is goed.
