Het is erg interessant om te volgen in welke extreme omgevingen onderzoekers levensvormen aantreffen. In uitgedoofde heetwaterbronnen in de diepzee bijvoorbeeld, waar bacteriën en archaea leven van het daar afgezette zwavel en ijzer. En ook onderin het gletsjerijs van de Noord- en Zuidpool, waar bij temperaturen onder het vriespunt sommige soorten nog blijken te groeien (zij het langzaam).
Een fascinerend nieuw stripverhaal dat zich afspeelt op de Titanic. Op 14 april aanstaande is het 100 jaar geleden dat het schip zonk.
Voor de geeks: Star Wars-karakters verbeeld als Samurai! En hier nog een paar varianten gemaakt op de computer. Beide briljant! Lang leve de verbeelding die hiermee gepaard gaat.
Wie trouw mijn blogberichten leest, heeft in mijn bespreking van A Game of Thrones de citaten gelezen van Richard Beck op Experimental Theology, waarin hij uitlegt hoe wij uit angst voor de betekenisloosheid van de dood (die op ons allen wacht) betekenis zoeken in onze culturele 'heldenverhalen'. Deze hebben een demonisch karakter, legt hij uit: als we mensen ontmoeten met een ander 'heldenverhaal' voelen we ons bedreigd in onze betekenis en dus moet de ander veranderen (of sterven). We ontnemen de ander zijn of haar vrijheid, wat altijd demonisch is. Nu begint Beck in zijn nieuwe bericht na te gaan of het mogelijk is aan deze cyclus van geweld te ontsnappen. Het kruis van Christus en de opstanding spelen daarin een grote rol. Zoals ik in mijn serie 'Terug naar de basis' van afgelopen najaar betoogde, vinden wij onze vrijheid als wij Jezus volgen in zijn weg van de zwakheid, het totale opgeven van de eigen 'heldenverhalen', het opgeven van de 'god van de religie' die we als afgod aanbaden, God als 'Deus ex machina': 'To experience the Crucifixion is to lose all the supports that would protect us from a direct confrontation with the world and with ourselves. We are robbed of all the stories that we construct about God and our own nature. Stripped of the guarantees and fantasies that previously marked out existence, we come face-to-face with anxiety in its various manifestations (death, meaninglessness, guilt).' Geen wonder dat Jezus riep: 'Mijn God, mijn God, waarom heeft u mij verlaten!' Maar als we delen in Jezus' dood, delen we ook in zijn opstanding: "On the other side of this experience is a life freed to live for others. Resurrection faith is then manifested in a freedom and liberation in which we are able to courageously and fully embrace this world without repression, resentment, and fear. It is a way of living in love, a love that embraces existence, not because it is perfect, but because it is beautiful in the midst of its very imperfection." Beck citeert hier het boek Insurrection van Peter Rollins. Ik denk dat ik dat ook maar een keer ga lezen.
Gerelateerd aan wat ik schrijf over wilskracht, interne en externe motivatie en de eisen van God aan ons gedrag, is dit stuk op Mockingbird. De schrijver legt uit dat Jezus in de bergrede de lat heel hoog legt. Maar niet om ons aan te vallen: "All He’s doing is exposing the fact that before the Law, or the standard of God, the only possible response is humility. Before what God is really speaking to human beings, instead of trying harder, the only possible way of dealing with it is humility. The purpose here is not to attack you if you’ve been divorced, or to upset you if you’re contemplating a divorce, or to make you feel guilty if, like 60% of everybody else, you’ve had a divorce. The purpose of the Sermon on the Mount is to demolish all attempts to believe that we have anything of our own that we can achieve or contribute to the divine equation." En dat hangt samen met wat ik schrijf over het kiezen voor de zwakheid, het ophouden te vertrouwen op de eigen kracht - om slecht te zijn, maar ook om goed te zijn!
Mockingbird is trouwens weer op dreef - ik voelde me ook heel erg aangesproken door dit artikel: 'We've always gotta do the hard thing'. Ik weet het nog van vroeger: het idee was dat als iets je makkelijk afging, het vast niet was wat God van je vroeg. Maar als je heel erg tegen iets opzag, moest je dat juist doen. En nog steeds roepen christenen elkaar op de moeilijke dingen te doen. Er is zelfs een boek met de titel Do Hard Things! Maar het is helemaal niet zo goed om zo graag het moeilijke te willen doen! Het artikel vergelijkt het met sport. "Sports often brutalize the player—they make him more aggressive, more violent. They make him intolerant of gentleness; they help turn him into a member of the pack, which defines itself by maltreating others—the weak, the tender, the differently made." Atleten spannen zich zo in, omdat ze bewonderd willen worden voor hun inspanning. Net zo wilde Naaman in het oude testament om te genezen van zijn ziekte niet iets doen wat makkelijk was (zich wassen in de Jordaan), maar liever iets dat moeilijk was. "We can’t handle being given something for free. We are like Naaman, incensed that our riches (our spiritual quality) and obedience are not only not required but, we are told, actually an impediment to our healing. We struggle to retroactively purchase our salvation by becoming people for whom substitutionary atonement is not such a scandal. We want to do something hard. We want to earn God’s favor. We fear something easy, both because we don’t understand it and because we’ve been convinced that something easy isn’t worth anything."
Maar Gods liefde voor ons valt niet te verdienen. Op Internetmonk staat een prachtig stuk over de reden waarom God van ons houdt. "In a memorable Dennis the Menace cartoon, Dennis and his friend Joey are leaving Mrs. Wilson’s house loaded up with a plate full of cookies. Joey turns to Dennis and says, ‘I wonder what we did to deserve this.’ Dennis is quick to reply, ‘Look Joey, Mrs. Wilson gives us cookies not because we’re nice, but because she’s nice.’ So goes the arithmetic of grace ... It’s not because we’re nice. He loves us because he loves us. Period. It’s who God is that makes the difference in matters of love, grace, and choice."
