De animatiefilm Wreck-it Ralph heeft een interessant concept over karakters uit videospellen die tot leven komen.
De grootste beenvis ter wereld - de maanvis, oftewel Mola mola, niet de Pterophyllum scalare die ik in mijn aquarium heb zwemmen- blijkt in een soort symbiotische relatie te leven met albatrossen, die parasieten van zijn huid plukken!
Het oppervlak van Mars is al 600.000.000 jaar droog en is maximaal zo'n 5.000 jaar nat geweest (er was echter wel sprake van een oceaan!). Dat maakt de kans dat er leven te vinden is een stuk kleiner ... Maar ja, we weten nog steeds niet waar het methaan in de atmosfeer van Mars vandaan komt ...
Op Internetmonk een paar goede woorden over introverte mensen in de kerk: "Love for God’s people does not have to look for everyone like an overt, uncontainable passion for being with others."
The Christian Monist zegt een paar rake dingen in zijn serie over een buitenaardse bezoeker met indringende vragen voor enkele christelijke voorgangers. Over de kerk: "My metaphor would have people arriving at the doors of the church with outstretched hands and empty cups. They're not just hungry, they are starving to death . . . starving for righteousness. But the Church has often seized on the pilgrims' vulnerability. They draw the people in with the scent of good food, but then put a ring in their snouts instead of a meal in their mouths. We hold the food, the prize, at the end of a stick to entice them. You tell them, 'just do this and that, THEN you will be fed with righteousness." Dat is helaas ook mijn ervaring (ja, het is subjectief, en ik ben overgevoelig voor 'moeten', maar ik kan mijn ervaring ook moeilijk ontkennen). Ik verlang naar iets anders. Maar wat kan kerk dan wel zijn? Dat begint bij het evangelie: "First of all, we would see the Gospel as God’s act of complete purification, open to everyone who wants it. This means imagining that whenever God thinks of us, He jumps into the air and clicks His heels with a big grin on His face not looking angry at us, and always watching us for screw ups. Then, to keep our focus on this severe mercy, we get together whenever we want, to share the joys of our humanness, art, music, food, drink. But part of that getting together would be watching each other closely, looking for signs of doubts about other's absolute forgiveness. If we see those signs, we would strongly encourage that person to refocus on God’s satisfied ledger and thus encouraging them and helping them to live the enriched lives God wants us to have."
De Vlaamse blogger Bram stelt wat vragen bij de recente uitspraken van Amerikaanse evangelischen (vooral de nieuwe Calvinisten) over wat het betekent man te zijn. Hij is er vooral op tegen dat mannen (en vrouwen) in een bepaalde rol of verwachting worden geduwd, die alleen maar cultureel is bepaald en niet bijbels. "I don’t care if you are a man and like to lead, but don’t make it a rule. I don’t care if your wife likes you to lead, fine, but not every woman is like that. Me and my wife both are mutualist/democratic people, who get irritated by both having to serve as a slave or to lead alone…" Dit is een thema waar ik de laatste tijd ook veel over nadenk. Ik vind namelijk ook niet van mezelf dat ik voldoe aan het cultureel geaccepteerde beeld van mannelijkheid. Maar is dat een probleem? In relaties proberen mannen en vrouwen te voldoen aan 'de regels', of 'het spel' - maar daardoor leren ze de echte persoon achter het masker niet kennen. Juist te moeten voldoen aan externe verwachtingspatronen maakt mensen onvrij, en gefrustreerd. Hierdoor wordt je minder jezelf, minder hoe God je bedoeld heeft. De boodschap van Jezus is juist bevrijdend: Hij heeft alle persoonlijkheidsverminderende, identiteitsverbergende machten overwonnen in zijn dood en opstanding. En nu kunnen wij delen in zijn nieuwe leven. "The Way, which shatters the suicidal powers of the world, which brings life and renewal, and is a foreshadowing of the New earth and Heaven, when all evil will be erased, and we will be exactly what we were created to be, in everlasting union with the tri-une God and each other without any trace of darkness…" Dit maakt ons vrij om onszelf te zijn: "If we live in the Spirit, the fruits will grow, and where the Spirit is, there is freedom, or liberation. Freedom from worldly expectations, cultural standards of manhood and womanhood, and liberation from the suicidal tendencies of the World and the Flesh…" Amen, helemaal mee eens. Ik ga hier zelf op Valentijnsdag over schrijven ... (P.S. Ik ben wel behoorlijk fan van John Eldredge, maar dan vooral zijn andere boeken. Ik interpreteer zijn werk waarschijnlijk iets anders dan dat Bram dat doet. Wat John Eldredge schrijft over de rol van ons verlangen vind ik heel erg waardevol, maar of er zo duidelijk 'mannelijke' en 'vrouwelijke' verlangens zijn als hij suggereert weet ik niet.)
Ik denk dat Mockingbird gelijk heeft met de observatie dat wat Sigmund Freud zei, opvallend veel overeenkomsten vertoont met wat Paulus zei, over de menselijke natuur. Freud zei namelijk "That human potential is more constrained than most of us are willing to acknowledge, that reason is subordinated to emotion, and that you and I are happier the less we are focused on ourselves." Hij beweert bovendien ook dat wij niet op een kracht in onszelf kunnen vertrouwen om het goede te doen: "Conscience is often inconsistent, irrational and sometimes plain bonkers. In the end, he believed it was frequently the magistrate on our shoulder rather than our basic drives that steers us into neurosis." Dat is maar al te waar, en lijkt op wat Paulus schrijft over het effect van de wet! Wat dan wel mensen gezond maakt: "Freud more than once implied that what is fundamental to happiness is the ability to love and work; that is, to be able to invest in something other than yourself." Liefhebben van iets buiten jezelf, maakt je vrij. Dat geloof ik ook.
