Een verloren wereld werd wonderlijk bewaard toen hij onder het as van een vulkaanuitbarsting werd bedolven en nu kunnen wetenschappers een bos van 300 miljoen jaar oud reconstrueren (zoals dat ook bij de Romeinse stad Pompeij werd gedaan).
Over interessante fossiele ontdekkingen gesproken: deze voorloper van het paard (en van walvissen) had of een heel goed gehoor, of kon gebruik maken van echo-locatie (net als vleermuizen en walvissen).
Een fascinerend SF-filmpje, opgenomen in verlaten dorpen en steden in de Ukraine (waaronder Tsernobyl), heeft door de unieke filmlokaties een passende apocalyptische sfeer (al is het verhaal niet echt duidelijk).
Disney maakte in de jaren 50 een film over Mars, waarbij ook werd gespeculeerd over mogelijk leven op Mars. Er komen fantastische buitenaardse wezens voorbij - heel creatief en inspirerend. Ook boeiend is dit filmpje met de speculaties van Carl Sagan over leven op Jupiter.
Een nieuwe trailer voor The Last Airbender - The Legend of Korra.
Over animatie gesproken: ik ben een groot fan van de films van studio Ghibli. En veel mensen zijn dat met mij. En wijden ook hun creatieve energie aan het tekenen en schilderen van hun eerbetoon aan deze prachtige films. Veel prachtige tekeningen en schilderijen zijn verzameld op deze Tumblrpagina.
Het is de vastentijd - Mockingbird bespreekt een film die zich afspeelt in de vastentijd: Chocolat. En ontwaart daarin beelden van genade - genade die, zoals de jonge priester in de film uitlegt, zich kenbaar maakt in wie en wat het in sluit, in plaats van wat en wie het buiten sluit. "In Chocolat Vianne is the Christ figure not because she is crucified but because she pronounces everyone she meets as righteous despite their guilt. The beauty, of course, is that her announcement tends to have an improving or transformative effect for each of these people (some more gradually than others). We would be wise this Lent to remind ourselves of the Gospel, so that we might err on the side of Vianne rather than that of the Comte. But even if we are aggressively self-righteous like the Comte, praise be to God that grace will eventually bring us to our knees and lighten our spirits."
John Shore houdt ervan om af en toe de conservatieve christenen tegen het zere been te schoppen. Zo ageert hij tegen christenen die klaarstaan met een moraliserende wijsvinger om mensen te waarschuwen voor hun gedrag. "If you think it’s the Bible that’s stopping you from turning into a dissolute animal, think again. Lots of perfectly moral people aren’t Christian. Your belief that an outside agent reigning you in is necessary for preventing you from becoming a shameless, immoral, out-of-control pig only means that somewhere along the line someone taught you that you are a shameless, immoral, out-of-control pig."
Deze blogger ontdekt dat hij postmodern is, maar in plaats van je te laten definieren door wat in het verleden ligt, is het beter om vooruit te kijken. "Maybe we will be known as pre-narratives or pre-neotheocommunists or whatever. At any rate, the same thing they were saying about my generation twenty years ago is still true – all we really know for sure is that we don’t know who we are. What I do know is that story matters to me. Deeply. Foundationally. Maybe I believe that story matters more than anything because I am a storyteller. Or maybe I became a storyteller because I believe that story matters more than anything else." Ik zit in hetzelfde schuitje: ik merk dat verhaal, in welke vorm dan ook, van levensbelang is voor me. Ik adem verhalen in, ik voed me aan verhalen. Ik herken de verhalen in mijn leven. Maar de kleine verhalen kunnen me geen betekenis geven. Ik wil leven in het echte verhaal, dat groter en beter is dan welk verhaal ook. "This is evangelism to me. Inviting others to turn in all of their stories, including their biggest story, for the story of God, Israel, Jesus and the Church. It’s kind of a ridiculous thing to ask of someone – to be willing to change their prime identity. But for those who are really ready for change (now I sound like a presidential candidate) – for those who are really ready for a new life, it is remarkably good news."
The Christian Monist schrijft over zijn kerkervaring. Hij is weg bij de evangelische kerk waar hij veel manipulatie ervoer, maar de kerk waar hij nu naar toe gaat is niet de hemel op aarde. Hij vraagt zich af of de kerkervaring waar hij naar verlangt wel te vinden is. Wat overblijft is geloof. "It is part of that Hebrews 11 experience, that discontentment with what is, but hanging on, with both hands, to that hope that somehow, somewhere it will be better ... It is faith that must sustain us. A faith that all broken will be fixed some day. That the madness will be replaced my true-truth. It is like I have spoken of the "Gospel" all my life as a linguistic exercise. But now the true Gospel is the air that must sustain me. The awareness that I am clean in God's eyes, even though I'm a miserable disappointment to my Evangelical friends. Even though absurdity surrounds us, there is a sanity that awaits or coming." Ik herken dit wel nu ik een overstap maak naar een huisgemeente in Almere. Die is ook niet de hemel op aarde, maar dat moet ik er ook niet van verwachten. Alleen God kan mij de gemeenschap en de ontmoeting geven waar ik naar verlang, als geschenk en niet iets dat ik kan controleren.
