De stand van zaken

Deze kan zo achterop mijn volgende boek ...

Daar ben ik dan met het beloofde bericht over de laatste ontwikkelingen in mijn leven, die ervoor zorgen dat ik niet in staat ben elke dag of zelfs elke week een bericht op mijn blog te plaatsen. De reden daarvoor is namelijk niet dat ik geen onderwerpen meer zou weten, of geen films meer heb om over te schrijven. Steeds weer denk ik ergens over na, denk bij mezelf "Dat zou een goed onderwerp voor een blogbericht zijn!" en realiseer me vervolgens dat ik geen tijd heb om het te schrijven. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet. En hopelijk zien jullie via de Twitterberichten aan de zijkant genoeg verwijzingen voorbijkomen naar artikelen en informatie om je niet te hoeven vervelen. De reden voor mijn verminderde publicatiefrequentie is een simpele kwestie van tijd. Om een blogbericht te schrijven heb ik een paar uur nodig, liefst onafgebroken, en die tijd is niet meer zo eenvoudig te vinden. En ook daar zijn meerdere verklaringen voor.

De eerste is dat ik geen makkelijk voorjaar had dit jaar. Nee, ik ga niet zeuren dat mijn leven zwaar is - ik wil juist een positieve levensinstelling cultiveren. Maar vanaf eind februari sliep ik slecht. Ik was moe, ging weer meer eten (en kwam dus aan) en had moeite met functioneren op werk en thuis. Mijn vakantie was ontspannend, maar na mijn vakantie viel ik opnieuw in een gat. Eerst sliep ik slecht door de jetlag, vervolgens door een oogontsteking en daarna door kiespijn na een kaakchirurgbezoek. En ik kwam terecht in de bekende vicieuze cirkel. Die werd pas doorbroken toen ik besloot mijn agenda dramatisch veel leger te maken. Ik plande de meeste avonden door de week in als 'vrij', en zette in mijn agenda ook kruizen door de grootste gedeeltes van de weekeindes. Ik besloot om vaker 'nee' te zeggen, en te accepteren dat ik niet al mijn vrienden en kennissen elke week of elke maand kan zien. Ook andere verplichtingen die ik mezelf had opgelegd liet ik varen (helaas voor jullie was het vele bloggen een van die zelfopgelegde 'verplichtingen' die ik niet meer kon nakomen). Verder besloot ik om vaker te kiezen voor de dingen die ik echt belangrijk vind: lezen en schrijven. Ik wilde weer 's avonds op de bank kunnen zitten met een goed boek, en weer aan verhalen werken. Dat bracht een stuk energie, en de rust ontspanning, en met zowel mijn slaap en mijn humeur ging het vanaf dat moment een stuk beter.

Ten tweede is er sinds kort een verandering in mijn leven opgetreden op relationeel gebied. Nu is daar natuurlijk ook iemand anders bij betrokken, dus over dat deel van mijn leven ga ik hier niet uitweiden (zowel over werk als over relaties moet je het op internet maar niet hebben, heeft iemand mij ooit geadviseerd). De betreffende verandering maakt mijzelf in elk geval erg gelukkig, geeft energie (maar ook wel onzekerheid), en zorgt dat die lege agenda toch weer voller wordt. Leuk natuurlijk, maar er moet ook iets voor wijken, en mijn blog was een van de dingen die opeens minder belangrijk voor me was geworden. Tja, ik hou natuurlijk van mijn lieve lezers, maar mijn relatie met jullie is slechts virtueel. Niet dat ik jullie zal vergeten, maar in de concurrentie met een echte relatie delven jullie het onderspit.

Ten derde heb ik besloten weer vaker naar de kerk te gaan. Ik schreef er al over in twee eerdere berichten. Het bevalt me tot nu toe goed, ook al ga ik niet elke zondag (ik heb nog steeds een vrij volle agenda, ondanks mijn pogingen hem leeg te houden). Ik merk dat ik er met een andere houding heen ga, en dat helpt. Het lukt me nu ook om me niet steeds aan te trekken wat de spreker zegt, als het niet op mij van toepassing is. En ik heb ook meerdere goede preken gehoord - die me werkelijk bemoedigden. Dat weerhoudt me er niet speciaal van om te schrijven, maar goed, het kost wel weer tijd. Aan de andere kant zijn misschien de relaties met mensen in de kerk en bij de koffie na de kerk betekenisvoller dan mijn relatie met de lezers van mijn blog. Was het niet een van de lessen uit de film Shadowlands dat je het leven niet werkelijk leren kennen door erover te lezen (hoewel we lezen om te weten dat we niet alleen zijn)?

Ten vierde heb ik besloten dat ik meer werk wil maken van mijn grotere schrijfprojecten, zoals de verhalenbundel waar ik al bijna twee jaar aan werk. Ik voltooide een paar weken geleden het zevende verhaal van de negen. De overige twee verhalen wil ik dit jaar nog afronden. Daarna kan ik gaan herschrijven en schaven, en het avontuur aangaan een uitgever te zoeken. Verder wil ik nog steeds een nieuw non fictie boek gaan schrijven, en speel ik met meer ideeën. Ik merk echter dat ik om zulke schrijfprojecten aan te pakken genoeg tijd moet apart zetten, en ook daarbij is de blog een van de eerste dingen die moet wijken. Maar dat betekent hopelijk wel dat jullie binnen een afzienbare tijd weer woorden van mij gedrukt op papier te lezen kunnen krijgen (sneller dan jullie misschien denken, zie het volgende punt).

Ten vijfde (en dit is niet echt een reden voor mijn weinige bloggen, maar ja, ik heb van dit bericht een opsomming gemaakt en die structuur wil ik ook graag aanhouden) werk ik mee aan een boek onder redactie van Reinier Sonneveld (met wie ik eerder heb samengewerkt aan Wirwar, Huh? en Hete Hangijzers). Het gaat om een boek met de titel 'Het Boek van de Natuur'. Het bevat essays van meerdere schrijvers over de natuur, en hoe we daar als christenen mee om kunnen gaan. En nee, ik ben niet gevraagd een van deze essays te schrijven. De essays worden namelijk afgewisseld met fotoreportages, en ik ben een van de fotografen die meewerkt. Ik heb een tiental foto's geleverd, vergezeld van korte overdenkingen over natuur, schoonheid en de Schepper. Ik ben erg enthousiast over het onderwerp (zoals iedere lezer van deze blog wel zal begrijpen), en ik ben enthousiast over het boek. Het verschijnt waarschijnlijk dit najaar (zie je wel? sneller dan gedacht!) en ik houd jullie vanzelfsprekend op de hoogte.

Dat was het wel zo ongeveer. Ik hoop volgend weekeinde tijd te hebben voor het schrijven van een wat meer inhoudelijk bericht - waarschijnlijk over de veranderde houding ten opzichte van kerk en geloof die ik bij mezelf bespeur. De reis gaat (ook al schrijf ik er niet zo vaak meer over) immers gewoon door!

N.B. de foto hierboven is gemaakt door Henk (of Wendy), bij wie ik en enkele vrienden een paar dagen verbleven afgelopen weekeinde, in Wales.