Ik vraag:
"Bent u met mij tevreden?
Doe ik
wat u van mij verlangt?"
U zegt
dat ik in mijn hart moet kijken.
Wat is 't
dat ik boven alles zoek?
"Schoonheid
te vinden en te scheppen.
Waarheid.
Er te zijn voor vrouw en vriend.
Niets meer
hoef ik als dit voor mij echt wordt;
mens zijn,
oprecht mezelf op elk moment."
"En hoe
wordt dit zichtbaar in je leven?
Draagt vrucht
wat in je ziel is uitgezaaid?"
Ik knik.
Elke dag zijn er weer kansen,
contact
met de ander buiten mij.
Stilte.
Dan moet ik naar adem happen
Ik zie
wat u met mij hebt bedoeld.
Maar toch
Kan ik het niet laten rusten:
"Doe ik
echt wel genoeg voor u?"
"Waaruit
is deze vraag ontsprongen?
Door welk
geloof is hij geïnspireerd?"
"Niet door
schoonheid, waarheid en liefde,
maar angst
dat God toch boos zou zijn."
Uw stem
blijft echter vriendelijk.
Ik weet
dat ik mezelf de last opleg.
Nog niet
kan ik de teugels laten vieren.
Maar ooit
vind ik de vrijheid die u schenkt.
