"The one who will take pity on me is him that hath pity for all men and whose wisdom passeth all understanding, he alone, he is our judge. He will come this day, and inquire: "And where is the daughter that hath not spared herself for the sake of her harsh-tongued and consumptive stepmother and for young children that are not her own kith and kin? Where is the daughter who took pity on her earthly father, an obscene drunkard, undismayed by his bestial nature?" And he will say unto her: "Come unto me! I have already forgiven thee once ... Thy sins, which are many, are forgiven; for thou lovest much ..." And he will forgive my Sonya, he'll forgive her ...
And he will judge and forgive everyone, the good and the bad, the wise and the meek ... And when he is done with all of them, he will raise up his voice to us, saying unto us: "Come out, ye drunkards, come out, O ye that are weak, come out, ye that live in shame!" And we shall come out, and shall not be ashamed and shall stand before him. And he shall say unto us: "Ye are as swine! Made in the image of the Beast, and marked with his brand; but come ye also!"
And the wise and learned will raise up their voices, saying: "Lord! Why dost thou receive them?" And he will say unto them: "Because they none of them ever believed themselves worthy of it ..."
And he will strech out his hand to us, and we shall fall down ... and weep ... and understand everything! Then we will understand everything!
O Lord, thy kingdom come!"
Ik werd erdoor geraakt. Dit is de thematiek waar ik over heb geschreven in mijn nieuwe boek, namelijk dat God ons niet vraagt om sterk te zijn, maar om zwak te zijn, en dat zijn leven alleen wie dood is kan opwekken. Ik voel me soms net als deze dronkaard. Niet dat ik een drankprobleem heb, maar ik voel me soms ook alsof ik het leven niet aankan, ik val in fouten die ik probeer af te zweren, ik worstel met schaamte en het idee dat ik niet genoeg ben. En God roept ook mij, en vergeeft mij, en ik zal zonder schaamte voor hem staan.
Dostoyevski wist wat het Grote Verhaal was. Hij had het zelf meegemaakt. Zijn verhaal is behoorlijk indrukwekkend. Hij worstelde met een gokverslaving, hij kwam voor het vuurpeleton te staan, maar zijn straf werd op het laatste moment omgezet in ballingschap. Hij wist wat het was om gered te worden zonder dat je het verdiende.
Over zijn boek The Brothers Karamazov schreef ik in mijn filmbespreking van The Hunger Games.
