In 'Het denkende woud' leven Lilian
en haar broer Samel in een paradijselijke wereld. Het
broeikaseffect is een halt toegeroepen en van gebrek is geen sprake
meer. De overal groeiende bomen zorgen voor voedsel en energie, en alles wat ze nodig hebben kan met een druk op de knop worden
geprint. Maar het woud waar ze leven, bevat ook een geheim. Als Lilian en
Samel daar op een dag achter komen, staat hun leven op het spel.
Je kunt het boek bestellen bij elke (online) boekwinkel en natuurlijk bij de uitgever.
'Het denkende woud' staat overigens al op Hebban en op Goodreads.
Als je mijn boek wilt gaan lezen, kun je dat aangeven. En laat een
recensie of beoordeling achter als je het dadelijk gelezen hebt, dan
help je anderen het boek ook te vinden (dat geldt overigens ook voor
mijn andere boeken).
Verder kwam de nieuwe Edge.Zero-bundel uit, een collectie met de beste genreverhalen uit 2020! Mijn verhaal ‘Het paradijs
gevonden’ is in deze bundel opgenomen, iets waar ik erg trots op ben. De bundel is te
bestellen op de Duitse Amazon. Maar de verhalen zijn ook gratis te lezen op de Edge.Zero-website. Heb
je de verhalen gelezen, dan kun je je top 3 doorgeven - de lezers
bepalen namelijk de winnaar van Edge.Zero 2020!
Ook lag de
nieuwe non fictie-editie van HSF weer in de brievenbus! Ik heb meegewerkt met een column,
ditmaal over het schrijven van YA en kinderboeken.
Ik
schreef voor Modern Myths ook weer een top 5. Dit keer een top 5 van grotten in SF- en fantasyverhalen. Grotten spreken tot mijn verbeelding:
er zijn nog hele stelsels te verkennen, je vindt er bizarre
druipsteenformaties en er leven bijzondere levensvormen …
In oktober was ik schrijver van de maand op de Facebookgroep 'Ik hou van Horror, Fantasy
en spannende-boeken!!!!!!'. Daarom gaf ik de bezoekers van die groep een beeld van mijn
bundel 'De Sprinkhanen en andere verhalen' die ik op A5-velletjes typte
in 1994. Compleet met inhoudsopgave en coverafbeelding. Het titelverhaal herschreef ik later en werd gepubliceerd in mijn mini-bundel 'De mens een sprinkhaan'. Ik stelde mijn boeken er kort voor en vertelde wat je ervan kunt verwachten. Ten slotte publiceerde ik er een voorproefje van mijn nieuwe YA-roman ‘Het denkende woud’ en van 'De groene toren', mijn dystopische roman die in november verschijnt.
Zoals vaker de afgelopen tijd had ik ook weer de gelegenheid aan video's mee te werken. Zo was ik opnieuw te gast op het YouTube-kanaal van Schrijver Omnia. Dit keer spraken
we over het fantasygenre. Welke vijf zaken zie ik graag in
fantasyverhalen? Welke vijf dingen kom ik niet graag tegen in dit genre?
Daarnaast was ik met Evi Verhasselt te gast bij Melanie Hoogvliet van de
Facebookgroep Boeken van Nederlandse en Vlaamse Auteurs voor een Q&A
op YouTube over fantasy (en het schrijven daarvan). Het werd een boeiend gesprek
dat uiteindelijk over meer onderwerpen ging: inspiratie,
klimaatverandering en zorgen voor jezelf.
Jos
Lexmond schreef de allereerste recensie van mijn boekje ‘De mens een sprinkhaan’. Hij was
enthousiast! 'Johan Klein Haneveld heeft me al een aantal keren verrast
met zijn verhalen, maar slaagt er in dit toch alweer te doen met ‘De
mens een sprinkhaan’. Johan weet als geen ander werelden die totaal
onbegrijpelijk zijn, neer te zetten als volkomen normaal en alledaags …
Prachtige verhalen, waardoor ik alleen maar kan zeggen: blijf ons
verrassen, Johan, met je verhalen!’
Liesbeth Jochemsen-Kaastra zette de klimaatbundel ‘Voorbij de storm’ op haar blog nog eens in het zonnetje!
Een lezer ontdekte toevallig mijn novelle 'Plastic vriend' en was er enthousiast over.
Op
Hebban verscheen verder een recensie van 'Lovecraft in de polder', de bundel
met Nederlandstalige Lovecraftiaanse horror. De recensent is positief
over mijn bijdrages: 'De verhalen van Johan Klein Haneveld zijn
duidelijk Lovecraftiaans en cosmicistisch. Zijn verhalen in deze bundel
had ik al eerder gelezen in zijn bundel Ruisreizigers, waar veel meer
goed geschreven, sterke verhalen in staan, waarvan een deel duidelijk
weird fiction is ...'
Ik
voltooide vervolgens een nieuw SF-verhaal met een horrortintje. Het speelt zich af
op een planeet die met een kant naar de zon staat, waar zich bijzondere
levensvormen hebben ontwikkeld. Een echtpaar stort tijdens een
toeristische vlucht neer op de donkere zijde en moet de weg zien te
vinden naar een onderzoekscentrum. Het verhaal telt 6.254 woorden.
Daarna bleek ik opeens
inspiratie te hebben om met mijn volgende boek te beginnen. Het gaat om een verhaal met drie lijnen,
waarvan er een niet vooruit gaat in de tijd, maar juist achteruit. Een
niet chronologisch verloop lijkt me een leuke uitdaging om te
verwezenlijken. De voorlopige titel is: ‘De jongen die met geesten sprak’. Na
het voltooien van het zesde hoofdstuk staat de teller op 10.239 woorden en ben ik ongeveer op een kwart
van het boek uitgekomen.
Het volgende evenement op de agenda is HSFcon op 20 en 21 november in Sneek! Ik ben daar uitgenodigd als gast en zal een lezing geven over klimaatfictie en de relevantie daarvan. Verder zal ik een panel voorzitten over SF en fantasy en de relatie daartussen en een workshop leiden over hoe je als schrijver jezelf kunt uitdagen. Bovendien zijn mijn boeken er verkrijgbaar in de stand van Uitgeverij Macc. Nog mooier: mijn nieuwe boek, de dystopie 'De groene toren', zal op zaterdag 20 november op HSFcon worden gepresenteerd, samen met de nieuwe SF-roman van Theo Barkel. We maken er een waar SF-feestje van! Dit mag je niet missen!
In mijn volgende tweemaandelijkse overzicht vertel ik je natuurlijk meer over 'De groene toren', maar bovendien komt voor het eind van dit jaar nog een nieuwe editie uit van het kwartaalblad Fantastische Vertellingen, met daarin een horrorverhaal van mij. Verder verschijnen de bundels 'Poe in de polder' en 'Verhalen Vertellers 4' in december en aan allebei heb ik meegewerkt. Ik zal daarnaast weer twee keer te gast zijn op het kanaal Schrijver Omnia, ga video's opnemen met Robin Rozendal, en ik ga weer een top 5 maken voor Modern Myths. Er valt de komende winter dus nog genoeg te zien en te lezen van mijn hand!
