Maar om uit te leggen hoe dat zo gekomen is, moet ik ook wat moeilijkere dingen vertellen. Zo raakte ik dit voorjaar mijn overtuiging kwijt van de waarheid van het christelijke geloof. Ik betoogde al jaren geleden dat ik 'nauwelijks nog geloofde', maar de laatste bastions van zekerheid stortten dit jaar in. Dit is niet de plek om een theologisch betoog te schrijven, maar de belangrijkste redenen voor mij waren: -het feit dat de kerk voor het grootste deel steeds 150 jaar op de rest van de wereld achterloopt, in het accepteren van wetenschappelijke ontdekkingen (er wordt nog steeds gediscussieerd over evolutie!), en in het omgaan met andergeaarden (de LGBTQA-gemeenschap), -daarmee samenhangend de overeenkomsten van fundamentalistisch/evangelisch gelovigen met samenzweringsdenkers, het gesloten systeem waarin de antwoorden vaststaan en rationele capaciteiten worden gewantrouwd. - de cirkelredenering waar het uiteindelijk op neer komt: 'ik geloof in God omdat het in de bijbel staat, ik geloof in de bijbel omdat het Gods woord is'. - daarmee samenhangend: de totaal uiteenlopende overtuigingen, van het zwarte kousen denken van 'knielen op een bed violen', tot pinksterevangelisch enthousiasme, tot Amerikaanse rechtse politiek, die allemaal worden gebaseerd op de bijbel. Deze visies kunnen niet allemaal waar zijn! Maar als je ze wél allemaal uit de bijbel kunt bewijzen, kun je dus eigenlijk niks uit de bijbel bewijzen. Dat punt werd voor mij onderstreept door de verkiezing van Trump in de VS, onder andere door de steun van de fundamentalistische evangelische beweging. Als er iemand ver af staat van Jezus, zoals ik hem heb leren kennen uit de Evangeliēn, is dat Trump wel. Of het moet Wilders zijn. Die ook door christenen gesteund wordt. Het bewijs dat het christendom in mijn ogen failliet is.
De verkiezing van Trump leidde er bij mij toe dat ik nog meer kwijt raakte. Mijn hoop in een goede toekomst, bijvoorbeeld. De klimaatveranderingen zullen nu echt niet meer tot stilstand kunnen worden gebracht, laat staan worden omgekeerd. Het uitsterven van diersoorten zal toenemen, natuur zal als het niet commercieel exploiteerbaar is, als grondstof gebruikt worden. Racisme en uitsluiting van andersgeaarden zal toenemen en de wereldvrede wordt bedreigd. Dat bijna de helft van de Amerikanen voor zo iemand stemden, doet me bovendien twijfelen aan mijn vertrouwen in de mensheid. Van individuele mensen kan ik blijven houden, maar van de mensheid als massa? Mijn korte verhalen zijn al jaren behoorlijk cynisch over de toekomst van de mensheid en dat zullen ze helaas moeten blijven.
Oh, en dan werd ik in het voorjaar ziek (de griep, samen met een fikse teleurstelling, leek op een nervous breakdown), wat werd gevolgd door ziekte van mijn vrouw. Een tijd lang leek het alsof ons huwelijk voorbij zou zijn, wat me intens verdriet opleverde. Ik zat totaal aan de grond. Mijn pijn bracht me er (samen met het advies van Marten) toe professionele hulp te zoeken. Niet alleen een andere huisarts (die constateerde dat er het een en ander mis was met mijn bloeddruk), maar ook eerst een psycholoog en ook een psychiater. Zij waren het er allebei over eens: ik had last van angstklachten en paniek, en dat hoorde bij een dysthyme stoornis. Een vorm van depressie die niet maar een paar maanden duurt, maar jaren. Eigenlijk was ik al sinds het begin van mijn twintiger jaren depressief. Ik had alleen al die tijd het idee dat het aan mij lag, dat ik iets in mijn leven moest veranderen om het op te lossen. Het werkte alleen niet. Nu had ik gesprekken met mensen die mijn lijden serieus namen. Maar ook kreeg ik antidepressiva voorgeschreven. Depressie is namelijk gewoon een ziekte, net als kanker, alleen minder zichtbaar. En de pillen bleken bij mij daadwerkelijk te helpen. De bijwerkingen werden snel minder en na een paar weken al voelde ik me vrolijker dan eerst, ging ik weer volop voor mijn passies, kon ik situaties op het werk en in de familie beter relativeren en zelfs mijn slaap verbeterde! En die effecten verdwenen niet na een maand of twee, maar ze bleven gewoon! Ook in de winter!
Verder gingen mijn vrouw en ik gewoon met elkaar verder en het afgelopen half jaar was het beste half jaar uit onze hele relatie tot nu toe. We hebben samen leuke dingen gedaan (naar het strand in Scheveningen, naar een jamsessie bij lunchcafe Zondag, naar fantasyfestivals, dierentuinen, musea, en samen naar de film!) en nu ik door mijn pillen ook echt van vrije tijd kan genieten zonder de druk te ervaren dat ik iets moet presteren, genieten we ook meer dan ooit van elkaars nabijheid. We gaan het volgende jaar in met veel vertrouwen en hoop voor onze relatie!
Daarnaast kon ik dit jaar eindelijk terug naar een driedaagse werkweek. De invoering van een vervelend relatiebeheersysteem maakte het er op kantoor niet leuker op, maar ik had wel meer tijd om aan het schrijven te wijden. Dit jaar won ik de derde prijs in de Fantastels wedstrijd. Ik publiceerde verhalen in Ganymedes-16, Fantastische Vertellingen, SF Terra en online op Fantasize. En mijn boek 'De Krakenvorst, boek 1: Keruga' kwam uit bij uitgeverij Macc! Ik hoop dat jullie het boek ook willen lezen! Hebben jullie het boek nog niet? Je kunt het bestellen op Bol, maar ook bij mij een gesigneerd exemplaar kopen. Of kom naar de signeersessie en boekpresentatie op vrijdag 13 januari 's avonds bij boekhandel Stevens in Hoofddorp! Maar genoeg over dat boek, ik had in oktober ook nog eens de ingeving een manuscript voor een verhalenbundel op te sturen voor het Boek10 project van Godijn Publishing, en het werd geaccepteerd! De laatste maanden voel ik me voor het eerst in de eerste plaats 'Schrijver' en niet langer 'redacteur'. Dit is wie ik ben en wat ik doe.
Er kwamen geen nieuwe aquariums bij dit jaar, maar ik heb wel een paar aquariumdromen kunnen verwezenlijken. Zoals een overstap naar bijzondere vissen zoals een Afrikaanse mesvis en een wimpelaal (een van de beste beslissingen ooit op aquariumgebied!), en witwanggrondels in mijn nieuwste aquarium (ik vond zelfs een jong grondeltje vorige week). Sammie de muskusschildpad blijft ons ook veel plezier geven, net als de dwergklauwkikkers.
Ik heb dit jaar verder nog kunnen genieten van een week in Oxford samen met mijn beste vriend Cornell - waarbij in mijn veertigste verjaardag vierde in 'The Eagle and Child', de pub waar C.S. Lewis en J.R.R. Tolien en de rest van de Inklings bij elkaar kwamen. Een jeugddroom die uitkwam! Volgend jaar hoop ik de reis nog een keer te maken maar dan met Bianca.
En aan het eind van het jaar realiseer ik me dat ik mijn geloof niet werkelijk kwijt ben geraakt. Ik kan geen atheïst zijn. Ik heb te vaak de liefde van God ervaren, zijn bemoedigende stem in mijn leven gehoord en ben te vaak onder de indruk geweest van de natuur, in het groot en in het klein. Maar of die Goddelijke aanwezigheid gevangen kan worden in dogma's, zelfs in de christelijke, dat geloof ik niet meer. Dat kan ik niet meer. De reis voor de toekomst wordt, te zoeken naar wat dat primaire godsbesef dan eigenlijk wél betekent. Leren liefhebben zal daar een deel van zijn, vermoed ik.
Verder zal mijn schrijfcarrière zich nog verder gaan ontwikkelen volgend jaar. Niet alleen komt op 6 mei mijn SF-bundel 'Conquistador' uit als deel van het Boek10-project (jullie zijn allemaal welkom op de feestelijke dag waarop de tien boeken officieel worden gepresenteerd!), maar in het najaar zal het tweede deel van De Krakenvorst verschijnen, 'boek 2: Kartaalmon'. Er staan verder publicaties op stapel in de SF Terra (ze hebben nog een verhaal van me liggen, maar wilden er graag nóg een), Fantastische Vertellingen (zowel in het maartnummer als in het juninummer), The Flying Dutch (die erg blij waren met het SF-verhaal dat ik ze opstuurde), op de websites Historische verhalen en Fantasize, en in de bundel met 'Tenenkrommende vertellingen' die Remco Meisner gaat uitbrengen. Verder hoop ik weer te worden opgenomen in de bundel Ganymedes 17, waarvoor ik een verhaal en een gedicht heb opgestuurd, in het tijdschrift 'Moord & Mysterie' en ik hoop ook terecht te komen in de bundels rond de nieuwe editie van 'Edge.Zero'. Daarvoor kan ik onder andere de tien verhalen opsturen waarmee ik dit jaar aan wedstrijden heb meegedaan. Ook dit jaar hoop ik weer te kunnen meedoen aan de Harland Award, Fantastels en Trek Sagae. Ten slotte ben ik gevraagd om behalve mijn verhalen ook recensies te schrijven voor het kwartaalblad Fantastische Vertellingen (als je nog geen abonnee bent, meld je aan!) en overweeg ik de mogelijkheid van een column voor een fantasywebsite.
Naast alle boekpresentaties, fantasyfestivals en conventies en redactieklussen, gaat het dus een druk jaar worden op schrijfgebied. Het schrijven van mijn volgende SF-roman (waar ik een gaaf idee voor heb, trouwens) heb ik dus maar even op de langere termijn gezet. In plaats daarvan hoop ik de rustige periodes in het jaar te gebruiken voor het schrijven van nog wat korte verhalen. Maar wie weet kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan en ga ik het boek toch gewoon schrijven. Dat soort dingen durf ik niet meer van mezelf te voorspellen!
Ik verwacht op aquariumgebied geen grote veranderingen. Er zal een keer een aquaponicssysteem op het balkon komen, maar dat duurt nog wel even, en mijn kleinste aquarium krijgt een nieuwe lichtkap (dank je wel Marten!). Wel verwacht ik veel van de op stapel staande films! Het lijkt namelijk alsof de ruimtefilm weer populairder wordt, met niet alleen de nieuwe Star Wars-film op stapel, maar ook Guardians of the Galaxy 2 en Valerian in aantocht. En Thor Ragnarok. Verder natuurlijk superheldenfilms in overvloed en een nieuwe van Pixar! Ook weer goede boeken. Ik hoop weer meer pareltjes te ontdekken onder de Nederlandse genreschrijvers, maar ik kijk ook uit naar het laatste boek over The Fitz and the Fool van Robin Hobb. En dan zijn er nog de games. Mass Effect Andromeda is de reden dat ik na het kapot gaan van mijn PS4 niet heb geopteerd voor een gewone blurayspeler, maar voor een nieuwe spelcomputer. Dat en het feit dat we Netflix kunnen kijken via de PS4.
Samengevat: volgend jaar zou wel eens een bijzonder jaar kunnen worden.
