Maar voor ik mijn plannen voor de toekomst van mijn blog uiteenzet, eerst iets over dat mysterieuze project waar ik mij meer dan drie maanden helemaal aan wijdde. Nee, ik heb niet mijn huis opnieuw ingericht, of een vierde aquarium opgezet (hoewel dat laatste wel tot de mogelijkheden behoort voor de komende jaren). Ik heb een boek geschreven.
Het was ook hoog tijd dat ik de pen weer op papier zette (of de vingers op het toetsenbord). Ik merkte (en mijn lezers zullen het ook wel hebben gemerkt) dat de laatste maanden voor mijn laatste bericht steeds dezelfde thema’s terugkwamen op mijn blog. Thema’s als de kracht van verhalen, wilskracht, zwakheid en de onvoorwaardelijke liefde van God die ons verandert. Maar hoe lang mijn bijdragen daarover ook waren, het lukte me toch niet om tot de kern te komen. Als je voor het internet schrijft blijf je noodgedwongen redelijk oppervlakkig. En dit waren zaken die voor mij niet op de oppervlakte moesten blijven, maar een stevige onderbouwing moesten krijgen. Anders zou ik er steeds opnieuw naar moeten terugkeren. De ideeen waren zo groot dat ik ze niet kon afdoen met een paar paragrafen. C.S. Lewis heeft eens gezegd: “I was pregnant with book, as a woman is with child.” Dat voelde ik ook zo. Er zat een onderwerp in mij, dat naar buiten moest komen. En uiteindelijk werd de druk zo sterk dat ik niets anders kon dan gaan schrijven.
Het resultaat draagt de voorlopige titel De Overwinning van de Zwakheid. Wat als God jouw verhaal vertelt? Ik betoog erin dat wij in alles wat we doen worden gedreven door verlangen. Wat wij verlangen, wordt bepaald door de betekenis die de wereld en andere mensen voor ons hebben. En die betekenis is afhankelijk van de verhalen die wij over hen vertellen. De verhalen die wij zelf vertellen, zijn echter noodzakelijk zelfzuchtig van karakter. Wij staan erin centraal, en andere mensen worden beoordeeld naar hun betekenis voor ons, ten goede of ten kwade. Maar wat als wij niet alleen verhalen vertellen over de werkelijkheid? Wat als de Werkelijkheid zelf een verhaal is? Dan zou onze vrijheid erin bestaan dat we de plek innemen die hoort bij het verhaal dat over ons verteld wordt. Ik geloof dat Jezus deel is geworden van het Verhaal van de Werkelijkheid, om ons te vertellen wat het verhaal is dat de Schepper vertelt. Het is het verhaal van Gods onvoorwaardelijke liefde. Liefde die licht doet schijnen in de duisternis. Liefde die betekenis geeft aan wat het uit zichzelf niet heeft. Liefde die leven geeft uit de dood. Deze liefde is volledig zichtbaar geworden in de dood en opstanding van Jezus. En Hij roept ons op Hem op die weg te volgen. Hij roept ons op onze kleine verhalen los te laten, en te luisteren naar het Verhaal dat God vertelt. Hij roept ons op onze zwakheid te erkennen, en ons afhankelijk op te stellen van Gods kracht. Hij roept ons op te sterven, in de verwachting van de opstanding. Aan de ene kant maakt deze weg een einde aan alle tot mislukken gedoemde projecten waar wij ons zelfbeeld van laten afhangen, aan de andere kant opent deze weg de deur naar werkelijke onvoorwaardelijke liefde. Want ook de wereld en onze medemensen zijn deel van het verhaal dat God vertelt. Ook zij hebben eeuwige betekenis omdat God hen liefheeft. En als wij hen zo zien, zullen wij hen ook gaan liefhebben. Ons verlangen is veranderd, en dus verandert ons gedrag. Ik geloof dat dit het beste verhaal is dat over de werkelijkheid verteld kan worden, en daarom geloof ik erin. Daarom geloof ik in de Verteller, in Jezus.
Het manuscript ligt nu bij de enkele proeflezers. De eerste reacties zijn in elk geval positief. Maar ze lezen het boek natuurlijk ook kritisch door. Ik hoop dit najaar hun opmerkingen te kunnen verwerken. Als het manuscript gecorrigeerd is, zal ik op zoek gaan naar een uitgever. Het zou dus nog even kunnen duren voor de volgers van mijn blog het ook in handen kunnen houden. Maar ik hou mijn lezers natuurlijk op de hoogte van de vorderingen.
Nu heb ik ook weer tijd om me met andere creatieve uitingen bezig te houden. Ik realiseerde me de afgelopen maanden weer eens hoeveel ik eigenlijk houd van verhalen - zowel het lezen ervan als het schrijven ervan. Ik hoop de komende maanden de laatste twee verhalen van mijn Science Fiction-project ‘Millennium’ te schrijven. Daarnaast ben ik een paar jaar geleden begonnen aan een fantasyverhaal. Ik raakte in een dip en ben er toen mee gestopt, maar het idee is me steeds bijgebleven. Voor mijn gevoel ben ik nu op een plek aangekomen dat ik ook de rest van het verhaal kan vertellen. En ik heb meer verhaalideeen om te gaan uitwerken.
Daarnaast wil ik weer schrijven voor mijn blog. Dat zal voorlopig in elk geval een wat andere vorm hebben dan in de periode voor mijn afwezigheid. Ik merk dat ik op dit moment zelf weinig behoefte heb aan het schrijven van lange overdenkingen en betogen (waarschijnlijk omdat ik bij het schrijven van mijn boek een paar maanden lang niets anders heb gedaan). Wat ik de laatste maanden echter wel gemist heb, is het schrijven van filmbesprekingen. Ik hou namelijk niet alleen van het schrijven van mijn eigen verhalen, maar ook van het nadenken over de verhalen van anderen. Ik hoop vanaf nu dus weer elke week een beschouwing over een film op mijn blog te plaatsen. Een van mijn ideeen voor de middellange termijn is om een boek te maken met een collectie van filmbesprekingen van mijn blog (en een aantal nieuwe, voor wie mijn blog van A tot Z kent). Ik denk dat het interessant is voor gelovigen om na te denken over de cultuur waar in ze leven. Niet alleen zodat ze kunnen kiezen wat ze gaan kijken als ze in de videotheek staan, maar ook zodat ze inzicht krijgen in de beelden waardoor zijzelf en hun medemensen worden beïnvloed en de manier waarop het Grote Verhaal daarin (al dan niet) wordt weerspiegeld. Ook van dat project zal ik mijn volgers natuurlijk op de hoogte houden.
Verder blijft mijn blog natuurlijk een plek waar ik mijn foto’s kan publiceren (en het elke week plaatsen van een of twee berichten met foto’s biedt mij een stok achter de deur om ook daadwerkelijk met mijn camera in de hand op pad te gaan en vast te leggen wat ik ontdek). Ook lees ik vaak nieuwsberichten en artikelen op internet waar ik door aan het nadenken wordt gezet, en ook die wil ik blijven delen met de lezers van mijn blog. En ik vind het altijd leuk om met mensen in contact te komen en van gedachten te wisselen, en ook daar is een blog een geschikt medium voor, dus ik hoor graag van jullie.
Al met al is dit een wat uitgebreide manier om het volgende te zeggen: “Ik ben terug.”
Maar waarom iets makkelijk zeggen als het ook met veel woorden kan?
