De lucht is opgeklaard,
weg is de mist. Ik zie
het dal beneden mij,
speelgoedbomen onder
een omgekeerde zee
en het pad. Het kronkelt
tegen de helling op
naar mijn bestemming.
Die lijkt opeens dichtbij,
na jaren zoeken nu
geopenbaard. Ik hijg,
handen op de knieën,
stel me de rust al voor.
Nog even. De wolken
keren terug, wissen
het hele landschap uit,
maken mijn spieren stijf.
Kreunend zet ik mijn voet
vooruit. De reis gaat door.
