Verhalen in jubileumnummer Tijdschrift voor Diergeneeskunde, 'Vreemde steden, bijzondere oorden' en HSF, recensies van 'De handjeklapmachine' en andere boeken, en een succesvol Castlefest

Het waren weer twee drukke maanden voor mij als schrijver! Waar ik het meest trots op was, was het uitkomen van het jubileumnummer van het Tijdschrift voor Diergeneeskunde. Het viert dit jaar de 150ste jaargang. In mijn tweemaandelijkse blogbericht heb ik het meestal niet over mijn werk, maar over wat ik daarbuiten schrijf. Nu komen die twee werelden echter samen, want niet alleen heb ik het nummer samengesteld, vanwege het thema ‘Diergeneeskunde in 2075’ mocht ik er ook een SF-verhaal voor schrijven. Dat werd ‘Het laatste koppel’, over een dierenarts die opeens op pad moet. Het is prachtig geïllustreerd door onze vaste tekenaar Henk Vrieselaar!

Waar ik ook al een tijdje naar uitkeek waren de twee bundels van het project ‘Vreemde steden, bijzondere oorden’ van EdgeZero. Mijn zeven verhalen over ‘Het zwarte meer’ staan in ‘Vreemde steden, bijzondere oorden 2’. Het lijkt een gewoon meer in de Italiaanse Alpen, een trekpleister voor toeristen. Maar waar sommigen gewoon de overkant waarnemen, zien anderen een zwarte watervlakte die zich tot in de oneindigheid lijkt uit te strekken …

Tegen het eind van de maand vond ik in de brievenbus maar liefst twee tijdschriften met daarin een verhaal van mijn hand. Ten eerste de verhaleneditie van HSF. In dit nummer lees je mijn verhaal ‘Aanpassingsvermogen’, over de bemanning van een ruimteschip die na het neerstorten op een andere planeet moet zien te overleven. Ten tweede FZ Continuüm. Hierin vind je uit de archieven van Fantasize mijn verhaal ‘Kwantumzelf Inc.’ - wat als je jouw evenbeelden uit parallelle werelden om advies zou kunnen vragen? 

Benieuwd naar de verhalen in mijn nieuwste boek ‘De handjeklapmachine’? Op Out of this World lees je het openingsverhaal ‘Wulk’ dat vertelt hoe Anthonie Wander als kind zijn eerste ervaring had met het onverklaarbare en op onderzoek uitging. Een slakkenschelp speelde daarbij een grote rol … 

Het duurde even, maar ik wist deze zomer eindelijk een eigen exemplaar van ‘Dreamtime Damsels and Fatal Femmes’ te verkrijgen, de Engelstalige verhalenbundel waar ik op uitnodiging van Nils Nisse Visser aan mocht meewerken. Ik sta erin met ‘Sacrificed to the Dragon’, dat begint als fantasyverhaal …

Mijn gedicht ‘Spookspeculatie’ verscheen op Out of this World! 

En dan staat mijn artikel 'Verborgen parels', over indie graphic novels voor SF-liefhebbers, ook nog eens in het programmaboek van het 26e Kamper Stripspektakel! Voor wie een paar goede strips wil leren kennen!  

Online vond ik een mooi artikel over fantasy van eigen bodem. Ik ben er trots op ook genoemd te worden: "Een bekende naam in het genre die bekendstaat om zijn enorme productiviteit is Johan Klein Haneveld. Ook experimenteert hij veel door af te wisselen tussen perspectiefvormen, gebruikte hij onbetrouwbare vertellers of experimenteert hij met vertelvormen."

 

Het is altijd leuk als lezers mijn boeken lezen en bespreken. Jos Lexmond las voor NCSF bijvoorbeeld mijn nieuwste boek 'De handjeklapmachine'. Hij moet concluderen dat het boek buiten briljant ook nog eens zeer origineel was. "Nooit eerder las ik iets dergelijks en ik vond het prachtig ..." Hij raadt het bij lezers aan, mede door de illustraties van Gidion van de Swaluw.

Ferry Visser vindt de verhalen in 'De handkjeklapmachine' "Spannend en verrassend" en Anthonie Wander is volgens hem een geweldig hoofdpersonage. "Wat hem sympathiek maakt is zijn kwetsbaarheid. Hij is niet zo onverschrokken als John Silence of doortastend als Thomas Carnacki. En juist dat maakt de hoofdpersoon van ‘De Handjeklapmachine’ zo sympathiek." Verder noemt hij de ironische humor van de verhalen. "Dat vormt een evenwicht met de grimmige en soms best heftige gebeurtenissen. Het zorgt er voor dat de bundel toegankelijk is voor een breed lezerspubliek." 

Hij analyseert daarnaast het openingsverhaal van mijn nieuwste boek uitgebreider. "Is Johan Klein Haneveld een nieuwe Belcampo?" zo begint hij. Hij besluit: "Met mijn analyse van ‘Wulk’ heb ik geprobeerd te laten zien hoe de auteur met een kort verhaal en eigenlijk slechts een beeld al zo veel kan zeggen." Dus luidt zijn antwoord op de vraag: is Johan Klein Haneveld de nieuwe Belcampo? "Nee, Johan Klein Haneveld schrijft beter."  

Er verscheen nog een nieuwe recensie voor mijn mozaïekroman over de metafysische mysteries van Anthonie Wander ... Deze recensent heeft al veel van mij gelezen, maar ik weet haar elke keer weer te verrassen. 'Zo ook met deze bundel ... Hij weet een wereld voor de lezer te scheppen die het midden laat tussen fantasy en werkelijkheid. Hij geeft de lezer stof tot nadenken én te vermaken met zijn originele vertellingen.'

Mijn oudere boeken vinden gelukkig ook nog steeds lezers. Zo vond ik een uitgebreide recensie van 'Welkom in de broeikaswereld', de tweede klimaatbundel die ik samenstelde voor Uitgeverij Macc. De recensent gaat elk verhaal langs. De conclusie? 'Veel mooie verhalen, veel variatie tussen de verhalen ook, en voor elk wel wat wils.'   

Er was ook een nieuwe recensie van 'De anti-materie tovenaars'! "Draken, tovenaars, een ruimteschip, astronauten en sprinkhanen zo groot als paarden. Zomaar wat ingrediënten uit dit boek, dat een mix is tussen fantasy en sciencefiction." De recensent is enthousiast: "Dit boek is geschreven door twee auteurs, maar nergens is te merken wie wat heeft geschreven. Het verhaal verloopt zo vloeiend dat de auteurs haast wel over magische krachten moeten beschikken. Wellicht maakten ze gebruik van de antimaterie motor in het ruimteschip? In ieder geval mogen ze van mij vaker samenwerken, want dit smaakt naar meer!" 

Op Bluesky kwam ik een flitsrecensie tegen van mijn dystopische novelle 'De groene toren' over de dictatuur van het onderbuikgevoel ...

Tenslotte stuitte ik op een recensie van mijn novelle 'Plastic vriend'. 'Een solarpunk/post-apocalyptische blik op hoe Nederland er in de toekomst uit zou kunnen zien ... Een heel sympathiek verhaal. Deze novella smaakt naar meer!'

Ook de verhalenbundels waar ik aan meewerk worden gelukkig besproken. Zo las het Lewis Carroll Genootschap las de forse bundel ‘Alice Nieuwe Avonturen in Wonderland’. De in de materie onderlegde recensent is over veel verhalen enthousiast. Zo schrijft deze: ‘Uiteraard vind je treffende voorbeelden van historiserende fantasy. Het aardigst is ‘De dodo en de domineeszoon’ van Johan Klein Haneveld, waarin de ik-figuur Dodgson ontmoet in het Oxford University Museum of Natural History.’ 

Er was nog een diepgaande recensie van ‘Alice nieuwe avonturen in wonderland’. De recensent is enthousiast! Over mijn verhaal schrijft ze: ‘Een liefdevolle, tragikomische ontmoeting met Carroll zelf. De dodo als existentiële toetssteen. Subtiel proza met een diep heimwee naar verbeelding – en een onderhuidse queeste naar bestaansrecht. Carroll komt heel levensecht over.’ 

Jos Lexmond besprak de bundel ‘9000 Levens’. Hij was enthousiast over mijn verhaal ‘Open deur’. ‘Waanzinnig én geweldig verhaal over het komende einde van de wereld. De hoofdpersoon wordt gebeld door vriend Peter. Tussen de hoestbuien door vraagt hij de naamloze hoofdpersoon naar zijn huis te komen en of hij het niet erg vind om door het raam naar binnen te komen. Ademloos gelezen!’

Hij recenseerde ook ‘Verhalen vertellers 7’. Hij vindt dit het beste deel tot nu toe. Hij is ook enthousiast over mijn verhaal ‘Soortelijk gewicht’: ‘Een spannend en logisch verhaal ontvouwt zich. Mooi, zoals Johan als de beste kan!!!’ 

Er verscheen online een uitgebreide recensie van de bundel 'Bang voor spoken'. Ook mijn verhaal 'Het Tasmaanse spook' wordt besproken: 'Mooi geschreven - het heeft de sfeer van wilderness horror en een occulte detective, maar is uiteindelijk een liefdevol verhaal waaruit Johans liefde voor de natuur weer eens blijkt.' 

Voor de schrijver van een andere bespreking van 'Bang voor spoken?' voelde mijn verhaal bijna als een paranormaal detectiveverhaal. 'Intelligent en geëngageerd, het liet mij met een brok in mijn keel achter.' 

Een derde  recensie van het boek gaat ook in op ‘Het Tasmaanse spook’: ‘Een intelligent geconstrueerd avonturenverhaal. Ecologische ondertoon en speculatieve horror gaan hier hand in hand. Geen horror met bloed, maar met impliciete dreiging en vooral moreel gewicht. Intrigerend, al had het einde net wat meer verzet mogen bieden.’

Tenslotte stuitte ik nog op een recensie van de bundel 'Verhalen vertellers 2' (onlangs samen met deel 1 opnieuw uitgebracht). 'De schat van mars' vond deze lezer interessant. Hij schrijft: 'Leuk bedacht en had prima een langer verhaal kunnen zijn.' 'Misrekening' was volgens hem spannend: 'Ik vond het mooi hoe het verhaal steeds van perspectief wisselt. Ik heb van dit verhaal genoten en de afloop is mooi.'

 

De laatste twee maanden heb ik weer veel geschreven. Wat meespeelde, was dat ik drie weken vakantie had. En ook het nieuwe tijdschrift GRIM zorgde bij mij voor veel inspiratie. 

Ten eerste voltooide ik een verhaal van 1799 woorden over een mysterieuze uitkijktoren in het bos. Ik was er tevreden over. 

Daarna schreef ik een Anthonie Wander-mysterie van 3109 woorden. Hij komt nu in contact met iemand die net verhuisd is met het werk en terugverlangt naar het oude kantoor. Als hij het leegstaande pand binnensluipt, gebeurt er iets bijzonders ... 

Het volgende was een kort horrorverhaal van 1377 woorden, geïnspireerd door de vleesetende planten op mijn vensterbank en in de BBC-serie 'The Green Planet'.

Ik had de smaak te pakken en ik schreef nog een kort horrorverhaal met een SF-twist van 1307 woorden.

Voor weer een ander verhaal, dat uiteindelijk 1792 woorden telde, kreeg ik het idee kreeg bij het lezen van GRIM1. Een jonge vrouw krijgt een geschenk, maar is daar niet blij mee ...

Daarna een Indiana Jones-achtig avonturenverhaal van 1703 woorden, met een ondergronds heiligdom en een vreemd godenbeeld. De hoofdpersoon ontdekt uiteindelijk wat de juiste interpretatie is van de oude geschriften ...

Daarna ging ik door met een verhaal van 1595 woorden, dit keer over een man op een onbewoond eiland met cactussen.

Het werd gevolgd door een nieuw Anthonie Wander-verhaal verhaal van 1785 woorden, waarin een inspecteur de hulp van Anthonie inroept bij een bijzondere zaak.

Wat ik daarna schreef, was een horrorverhaal van 2029 woorden, ditmaal ingegeven door beelden van de haai op sterk water die een Australiër eind 2018 aantrof in een verlaten dierentuin. Dat idee alleen al is al eng! 

Het verhaal van 1502 woorden dat daarop volgde, is het meest grimmige verhaal dat ik tot nu toe geschreven heb, maar het is dan ook bedoeld voor publicatie in GRIM.

Een nieuw verhaal van 3505 woorden is bedoeld voor een bundel met Sherlock Holmes-verhalen. Ik heb al vaker verhalen geschreven over deze meesterdetective, dus ik wilde het nu wat origineler aanpakken. Het werd nogal meta ...

Het nieuwe tijdschrift GRIM bleef tot inspiratie leiden. Het laatste verhaal dat ik schreef was een griezelverhaal van 1724 woorden over een man in een flat die nare geluiden hoort uit een ander appartement. Maar waar komen die precies vandaan? 

Afgelopen maand mocht ik overigens eindelijk het nieuws delen van Quasis Uitgevers. Na de succesvolle serie 'De zwijgende aarde' komt deze uitgever met een nieuw project: 'De portalen van Indigo'. Opnieuw gaat het om vijf romans, geschreven door verschillende auteurs. Dit keer echter geen SF, maar horror. Deel 1 komt uit in november 2025 op HSFcon, deel 2 volgt januari 2026. Deel 3, getiteld 'De werelden van Marijn', schrijf ik samen met Jasper Polane en wordt spannende kosmische horror ... Ik voltooide in mijn vakantie hoofdstuk 10. Het verhaal eindigt heerlijk apocalyptisch en ik denk dat horrorliefhebbers er wel van zullen smullen. De teller staat nu op 40.632 woorden. Ons boek zal voorjaar 2026 verschijnen!

Omdat dit boek gereed is, kan ik met mijn eigen projecten verder. Tijdens mijn vakantie zette ik de opzet  op papier van mijn volgende SF-roman. Het vereiste nogal wat denkwerk, want het plot wordt vrij complex - drie tijdsperiodes en een wisselend perspectief tussen een vrouw en haar moeder. Het is bovendien bedoeld als hommage aan mijn favoriete SF-strip! Maar ik heb volgens mij uiteindelijk een goede structuur opgezet. Nu eerst 'De god van de mieren' afschrijven, dan kan ik aan dit verhaal beginnen!

 

De grootste gebeurtenis wat de promotie van mijn boeken betreft, was Castlefest in het eerste weekeinde van Augustus. Ik mocht met mijn boeken bij Uitgeverij Macc in de kraam staan. Het was een geweldig festival. De eerste dag werkte het weer niet helemaal mee, maar dat werd door het zonnetje de tweede dag helemaal goed gemaakt. Ik genoot van de gesprekken met lezers en andere schrijvers en wist ook nog veel boeken te verkopen.

Dit najaar komen er weer nieuwe schrijfevenementen aan. Ik ben bijvoorbeeld aangekondigd als gast op HSFCon, het eerste weekend van november in Maastricht. Ik zal er een lezing geven over Solarpunk, gevolgd door discussie. Bovendien heb ik mijn meest recente boeken mee. Maar vooral kijk ik uit naar leuke panels en workshops, gesprekken over verhalen en over schrijven en een boel gezelligheid! 

Eerder dan dat komt Fantasticon eraan! 6 september is het feest in Nieuw Vennep, een dag met lezingen, een paneldiscussie, ontmoetingen met schrijvers, een markt met uitgevers en andere SF- en fantasygerelateerde producten en de terdoopbestelling van Ganymedes-25, de jaarlijkste staalkaart van het fantastische genre in ons taalgebied. Ik geef er een lezing over kosmische horror! De toegang is gratis (!).

 

Over Fantasticon gesproken ... Het is de bedoeling dat op Fantasticon mijn nieuwe boek uitkomt, de SF-bundel 'Ontsnapingspoging', met 25 verhalen over ongewenste ontwikkelingen. Ik kreeg door mijn vriend Cornell Göksu de coverafbeelding toegestuurd die hij ervoor heeft getekend en omdat jullie tot het eind van het bericht hebben gelezen, krijgen jullie die alvast te zien. Het is de mooiste plaat die hij tot nu toe heeft gemaakt, vind ik. Hopelijk kan ik jullie snel de definitieve cover laten zien en laten weten waar jullie de bundel kunnen bestellen. Volg me op FB of Bluesky want daar zal ik de link zeker zo snel mogelijk delen.

Wat ook leuk is om te melden, is dat de eerste juryronde van EdgeZero achter de rug is! Van de dertien verhalen die ik had opgestuurd gaan er van mij zeven door naar de tweede ronde! Het blijft dus spannend! 

 

Over allebei deze projecten hoop ik jullie te kunnen vertellen in mijn volgende tweemaandelijkse blogbericht, dat begin oktober online zal komen! Ook zal ik daarin schrijven over de andere verhalen die de komende maanden zullen uitkomen.