'De laatste detective' verschenen, recensie in de Volkskrant, verhaal in 'Verhalen vertellers 5', twee schrijfprojecten afgerond, coverreveal en meer

Kort na de geslaagde HSFCon eind maart viel ik bij het uitstappen van de tram tussen het voertuig en het perron waarbij ik niet alleen mijn enkels verzwikte, maar ook een flinke wond in mijn been opliep. Het duurde even voordat die genas en dat was een van de oorzaken dat ik de afgelopen twee maanden soms wel erg moe was. Toch gebeurde er genoeg op schrijfgebied om een heel blogbericht te vullen! Dus snel door naar positievere berichten. Het mooiste nieuws is wel dat mijn 26e boek verscheen: 'De laatste detective', een bundel met vijf postapocalyptische detectiveverhalen. Mark heeft een grote ramp overleefd in een schuilkelder. Daar probeert hij zich op de achtergrond te houden. Als op een dag drie blikken soep verdwenen zijn, is het echter aan hem de dader te vinden ... En hoe zit het met de rat met de zes poten? Dit boekje is onderdeel van de Snuffelreeks, met boeken die detectiveverhalen combineren met het fantastische genre. Daarom is het ook uitgegeven als prachtige hardcover, met leeslint. Gert-Jan van den Bemd maakte heel sfeervolle illustraties. 'De laatste detective' is te bestellen bij de uitgever, St. Fantastische Vertellingen, voor maar 9,95 euro. 

Ook mooi was de boekpresentatie van ‘Verhalen vertellers 5’ - de nieuwe bundel van Uitgeverij Macc! Deze bundel bevat verhalen van onder andere Tais Teng, Jaap Boekestein, Joke Adam en Yvette Hazebroek, maar natuurlijk ook een van mij. Ik schreef het verhaal 'Verdwaald' over een echtpaar dat de weg moet vinden op een andere planeet ... De bundel is te bestellen bij de uitgever.

Er verscheen nog een kort verhaal van me, en wel in de nieuwe SF-Terra! Daarin staat mijn korte vertellin: ‘Stralingsziekte’. In het ziekenhuis ligt iemand met stralingsziekte. Hoe heeft hij die opgelopen? Altijd leuk om mijn verhalen gepubliceerd te zien.

Het waren drukke maanden voor de SF-tijdschriften, want ook de nieuwe editie van HSF (het blad van de NCSF) verscheen! Het betrof de non-fictie editie en van mij staat er dit keer een column in over de zorgwekkende ontwikkeling dat sociale media het steeds moeilijker maken mensen te bereiken.

Ook de nieuwe editie van Fantastische Vertellingen - nr 66 - lag in de brievenbus. Het tijdschrift staat boordevol verhalen, essays, tekeningen en recensies, waaronder drie van mijn hand, van recente SF-publicaties van Nederlandse bodem. 

 

Ook online verschenen stukken van me. Zo schreef ik een nieuwe top 5 voor Modern Myths! Dit keer betrof het een top 5 (of eigenlijk top 10) verhalen over 'zeeën op andere planeten'. Als het leven in de oceanen op onze wereld al zo divers is, hoe bijzonder moeten oceanen onder het ijs van manen of op waterplaneten wel niet zijn. Gelukkig zijn er schrijvers en filmmakers die hebben geprobeerd zich dat voor te stellen! 

Voor de Science Fiction & Fantasy Boekenclub schreef ik verder een nieuwe column, getiteld 'Sword & Sorcery - meer dan zwaardvechters en monsters', over Sword & Sorcery, het verschil tussen de helden uit dit genre en die uit 'high fantasy', en of het niet tijd wordt voor een nieuw fantasygenre. Het lokte een leuke discussie uit.

 

Ik was de afgelopen maanden ook weer een paar keer te gast op het kanaal Schrijver Omnia waar ik met MenMar Dolman sprak over verschillende onderwerpen. Ons eerste filmpje ging over verfilmde fantasyboeken. Welke van de verfilmde fantasyboeken hebben we gelezen en wat vinden we van de films en series die op basis daarvan zijn gemaakt?

De volgende keer dat ik in de uitzending mocht verschijnen hadden we het over bekende SF-boeken en hun verfilmingen. Welke vonden we geslaagd en bij welke was het boek toch beter? Welke boeken zijn aanraders, ook als je de film of serie al hebt gezien?

In het derde filmpje was ik niet de enige gast. Marleen en ik spraken met twee redacteuren over het redactieproces, het belang van consistentie en worldbuilding en hoe zij de visie van de auteur helpen bewaken.

 

Het is altijd leuk als blijkt dat mensen je boeken lezen en waarderen. Ferry Visser recenseerde 'De laatste detective' al en was enthousiast! 'In het eerste verhaal bewijst de verhalenverteller zijn scherpe deductievermogen ... De ironie in dit verhaal en de andere is zalig, omdat het laat zien dat de groep de underdog nodig heeft, die een scherpe observator blijkt te zijn met een uitstekend psychologisch inzicht.' Zijn conclusie: 'De detective in deze kleine verhalenbundel is een personage waar de lezer van gaat houden. Een verrijking voor het genre en een aanwinst voor iedere boekenkast!'

Ook mijn vrouw vond 'De laatste detective' een aanrader. Ze schrijft: 'Ik houd van de sfeer van deze post-apocalyptische detective. Het is deels grimmig en tegelijkertijd heel menselijk en hoopvol.' en 'Ik vond de verhalen qua plot ijzersterk in elkaar zitten.' 

Wat wel heel bijzonder was, was dat De Volkskrant een recensie plaatste van mijn bundel ‘De laatste verkenner’. Recensies van SF of fantasy verschijnen niet vaak in de landelijke dagbladen en ik ben er erg trots op. Het was ook nog eens een positieve beoordeling. 'Klein Hanevelds ideeën borduren altijd voort op de wetenschappelijke actualiteit, of hij nu schrijft over een buitenaards ecosysteem dat lijkt op een onderzees zenuwstelsel of over de belevenissen van de allerlaatste intelligentie op aarde', schrijft de recensent en hij concludeert: 'Bij het grote publiek is hij nog altijd niet doorgebroken. In een rechtvaardiger wereld zou daarin eindelijk eens verandering komen.'

Ferry Visser analyseerde 'Het moeras', een verhaal uit deze bundel. 'De verschillende contrasten in het verhaal geven het een intrigerende dynamiek. Dit gecombineerd met de absurdistische humor en de vervreemding van de mens maken ‘Het Moeras’ tot een persoonlijke favoriet!'

Maar ook kwam het oordeel van Biblion over de bundel! ‘Slim en meeslepend geschreven’! Het boek is aangekocht door meerdere bibliotheken, zodat iedereen het kan lenen. 

Verder verscheen in Fantastische Vertellingen een uitgebreide recensie van ‘De laatste verkenner’. ‘Alle verhalen hebben invoelbare hoofdpersonen,’ schrijft de recensent. ‘Dit is een mooie verzameling van uitstekend leesbare verhalen. Johan voelt zich thuis in het korte verhaal: ontspannen vertellend, behapbaar pessimistisch met regelmatig stof tot nadenken.’

In hetzelfde nummer stond een bespreking van ‘De bar met de duizend deuren’, de door mij samengestelde bundel die verscheen bij Macc. De recensent vond het lezen ‘een hele klus, maar o zo leuk. Zevenendertig verhalen en geen daarvan was slecht. Allen tussen goed en uitmuntend ... Het zou wel heel erg raar zijn als er geen enkele van deze verhalen in de komende versie van EdgeZero verschijnt.’

Ik las ook een nieuwe recensie voor mijn space opera 'De zwarte schim', van niemand minder dan Roderick Leeuwenhart. Hij schrijft: 'Verwacht als lezer gerust de nodige wendingen en complicaties, die van De Zwarte Schim een lekker leesbaar boek maken dat geen seconde verveelt.' En: 'Een heerlijke rijkdom aan harde SF-concepten die – juist door de heldere vertelstijl – grotendeels goed te volgen zijn. Haneveld maakt lastige dingen tastbaar: gelbedden waar piloten in liggen, krankzinnige escapades met kometen, geïmplanteerde valse herinneringen, et cetera.' 

Ook Ferry Visser is enthousiast over 'De zwarte schim'. Hij vindt het mijn beste boek (tot nu toe), mijn meest literaire boek tot nu toe en mijn meest extraverte boek tot nu toe. 'Het verhaal is een boeiende gelaagde space opera, waarmee de auteur zichzelf overtreft. De avonturen in de ruimte zijn spannend en fantasierijk en alleen al hierom is het boek een aanrader voor alle lezers. Ook de thematiek (mens zijn, waarheid, informatie, technologie), komt op een gevarieerde en originele wijze aan bod.'

Maar ook iets oudere boeken van mijn hand vinden lezers. Zo trof ik een nieuwe recensie op Goodreads van mijn YA SF-roman 'Het denkende woud'! Deze lezer vindt het 'een zeer geslaagde roman, waarin Haneveld opnieuw laat zien dat hij een breed literair palet in handen heeft en dat ook enthousiast gebruikt om door te gaan met steeds weer nieuwe verrassende verhalen - gelukkig maar!' 

Er was nog een tweede lezer die enthousiast was over dat boek. 'Johan Klein Haneveld weet hedendaagse problematiek, techniek en de nieuwste bevindingen uit de wetenschap tot een samenhangend verhaal te smeden. Tegelijkertijd houdt hij ons een spiegel voor over de toestand van onze maatschappij, onze mogelijke toekomst en over de aard van de mens. De spanning is goed opgebouwd en de wereldopbouw spreekt tot de verbeelding.'

Charles van Wettum besprak vervolgens mijn boekje 'De mens een sprinkhaan'. Zijn conclusie: 'Het boekje bevat twee leuke verhalen, goed leesbaar en met lagen van betekenis. Precies zoals je verwacht van een uitstekend schrijver als Johan Klein Haneveld. De verhalen zetten je aan het denken – ik houd van verhalen die inspireren tot gepeins.' Hij raadt wel aan niet de achterflap te lezen of de voorgeleiding ...

Een andere lezer ontdekte mijn roman 'Hoeder van de vulkaan'! 'Het is een mooi maatschappijkritisch verhaal over een wereld die misschien niet zo heel veraf van ons ligt ... Dit was mijn eerste ontmoeting met het werk van Johan Klein Haneveld, maar zeker niet de laatste.'

Er verscheen ook een recensie van ‘Charlatans’, de bundel op basis van de wedstrijd waarvoor ik in de jury zat. ‘De bundel geeft een goed beeld van wat allemaal in diverse sub genres kan, en dat gaat van harde SF, via steampunk tot horror en fantasy. Fantastische waar voor uw geld dus!’ Over mijn eigen verhaal was de recensent ook positief!

Ik vond nog een recensie van 'Charlatans', dit keer van Jos Lexmond. 'Ook dit keer zijn er weer een behoorlijk aantal nieuwelingen te verwelkomen, die out of the blue (of in goed Nederlands, als een donderslag bij heldere hemel) er ineens zijn met verrassende verhalen, waarvan je denkt… waarom nu pas? Dat geeft hoop voor de toekomst in ons prachtige, maar kleine taalgebied.' Ook over mijn bonusverhaal was Jos enthousiast!

Tenslotte schreef iemand een recensie van Ganymedes-22. Deze lezer vond 'de verhalen inhoudelijk redelijk tot erg goed, de ene keer origineler dan de andere keer. Het geeft een mooi beeld van de variatie binnen het Nederlandse fantastische genre, wat dan ook het doel van dit jaarboek is.' Mijn far future verhaal 'Nieuwe mensen' vond hij duister - wat precies de bedoeling was! 

Heb jij een verhaal van mij gelezen, nieuw of al wat ouder, laat dan een recensie achter op Hebban of Goodreads, zo help je nieuwe lezers mijn boeken te vinden!

 

Op schrijfgebied heb ik de afgelopen twee maanden niet stilgezeten. Om te beginnen schreef ik een horrorverhaal van in totaal 3115 woorden. Het idee ontstond toen ik las over het Felix Gillet Instituut dat in Californië zoekt naar oude boomgaarden daterend van de goldrush omdat op die plekken nog oude plantenrassen te vinden zouden zijn. Wat als een medewerker van die stichting stuit op een wel heel bijzondere vrucht?

Vervolgens produceerde  in één dag een verhaal van 1964 woorden, ingegeven door de opkomst van ChatGPT en andere zogenaamde KI, maar met een twist.

Daarop volgde een ruimte-avontuur van 2496 woorden. De hoofdpersoon komt terecht in een vreemde omgeving en wordt met zichzelf geconfronteerd.

Daarna schreef ik weer een horrorverhaal van 2212 woorden, geïnspireerd door de fascinerende eigenschappen van de plant Boquila trifoliata ...

Theo Barkel en ik werkten bovendien verder aan 'De antimaterietovenaars' en wisten het manuscript te voltooien. We zijn geëindigd op een respectabele 80.740 woorden. De verhaallijnen werden mooi afgerond en ook al was er in de verhaalwereld veel verloren gegaan, er gloorde toch ook hoop voor een mooie toekomst ... Met natuurlijk enkele woordgrappen er tussendoor. Eind juli kunnen de lezers van het resultaat genieten: een science-fantasy roman met een humoristische knipoog! De cover, gemaakt door kunstenaar Jimmy Nijs, geeft een goed beeld van het verhaal dat je kunt verwachten ...

Ik voltooide ook nog een ander verhaalproject. Daarvoor schreef ik de laatste twee verhalen van 'De handjeklapmachine en andere metafysische mysteries'. In het eerste van de twee, van 2734 woorden blijkt dat de experimenten van hoofdpersoon Anthonie Wander onvermoede gevolgen hebben. Het tweede, van 8.108 woorden is het slotverhaal van mijn bundel en daarin komen de lijnen uit de losse verhalen bij elkaar ... Met natuurlijk een paar verrassende wendingen. Vervolgens heb ik het hele manuscript nog eens zorgvuldig doorgenomen en gezorgd dat de twaalf verhalen goed op elkaar aansluiten. Met 41.658 woorden is het een mooie mozaïekroman geworden, vind ik. Ik heb het opgestuurd naar de illustrator - want ja, Gidion van de Swaluw heeft toegezegd mijn verhalen van tekeningen te voorzien. Ik hoop dat jullie deze mozaïekroman in 2024 te lezen kunnen krijgen!

Verder kreeg ik van de uitgever mijn manuscript van 'De jongen die met geesten sprak' terug. Hij vond het een erg goed verhaal, dat ook niet op een andere manier geschreven had kunnen worden. Hij had wel een paar opmerkingen en dus heb ik die verwerkt en het ook zelf nog een keer goed doorgenomen. Ik ben heel tevreden met het resultaat. De niet chronologische opbouw werkt goed en bovendien is dit mijn eerste verhaal waarin ik over voetballen schrijf ... Het is uiteindelijk 38.909 woorden lang geworden. Eind 2023 krijgen jullie dit boek naar verwachting al te lezen!

 

Mijn boek in de bibliotheek!

Dat waren dus twee productieve maanden! In juni ben ik schrijver van de maand in de groep Maxi Mini Bieb Aurora op Facebook en doe ik de 'drie woorden challenge', waarbij ik op basis van drie woorden een verhaal schrijf (leuk). Verder zal in juli 'De Antimaterietovenaars' gepresenteerd worden en is er vervolgens Castlefest, een jaarlijks feestje. Ook hoop ik in mijn volgende bericht te kunnen melden of er verhalen van mij zijn geselecteerd voor 'Ganymedes 23' en de volgende editie van Edge.Zero. Het schrijversbestaan blijft altijd spannend ...